Comparative Pharmacokinetics of Enrofloxacin After Subcutaneous Administration of A Novel in Situ Gel Forming Preparation and A Conventional Product To Rabbits

Background: frequent drug dosing and animal handling are usually required in conventional antimicrobial therapy but sustained release formulations can improve compliance. objectives: this study aimed to evaluate the pharmacokinetic (pk) parameters of a novel sustained release enrofloxacin (enr) hydrogel in comparison to a conventional enr formulation in rabbit animal model. methods: a total of 20 rabbits were randomly divided into three groups and received a single dose of enr or blank by subcutaneous (sc) injection as following: group 1 (n=8) received enr (10 mg/kg) using a conventional product (enrovet®); group 2 (n=8) received enr (33.3 mg/kg) using a hydrogel formulation; and group 3 or control group (n=4) received equal volumes of a blank hydrogel formulation. blood samples were collected at different time points post-dosing. enr concentrations in plasma were estimated by high-performance liquid chromatographic (hplc) method and pk parameters were calculated using a non-compartmental analysis.results: the enr hydrogel released the drug in a sustained manner with mean residence time (mrt) of 78.4 ± 15.3 h, which was significantly more than that of the conventional formulation (7.39 ± 2.37 h, p<0.05). however, maximal plasma concentration (cmax) for enr hydrogel (1.41 ± 0.76 μg/ml) was significantly less than that of the conventional product (2.86 ± 0.79 μg/ml). the relative bioavailability (frel) was not significantly different between the two formulations.conclusions: the hydrogel formulation significantly increased the mrt of enr. hence, it could be a promising delivery system to prolong the pharmacological activity of enr in animals and enhance compliance.

مطالعه فارماکوکینتیک انروفلوکساسین پس از تزریق زیر جلدی یک فرآورده تشکیل دهنده ژل در محل در مقایسه با یک فرآورده رایج در خرگوش

زمینه مطالعه:  در درمان با داروهای ضدمیکروبی رایج معمولاً تجویز مکرر دارو و دستکاری حیوانات مورد نیاز است اما فرآورده‌های آهسته‌رهش می‌توانند کامپلیانس یا رعایت دستورالعمل درمانی را بهبود بخشند. هدف: این مطالعه به‌منظور بررسی پارامترهای فارماکوکینتیک یک هیدروژل آهسته‌رهش انروفلوکساسین در مقایسه با یک فرآوردۀ رایج پس از تزریق زیر جلدی در خرگوش به‌عنوان یک مدل حیوانی انجام شد.   روش کار: بیست رأس خرگوش به‌طور تصادفی در سه گروه تقسیم شدند و به آنها یک دوز انروفلوکساسین یا بلانک به‌صورت زیرجلدی به این شرح تزریق گردید: گروه 1 (8 رأس) انروفلوکساسین را به میزان 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم با استفاده از یک فرآوردۀ رایج (انرو وت) دریافت کردند؛ گروه 2 (8 رأس) انروفلوکساسین را به میزان 3/33 میلی‌گرم بر کیلوگرم با استفاده از فرمولاسیون هیدروژل دریافت کردند و گروه 3 یا گروه شاهد (4 رأس) حجم‌هایی مشابه از یک فورمولاسیون هیدروژل بلانک را دریافت کردند. نمونه‌های خون در زمان‌های مختلف بعد از تزریق دارو اخذ گردید. غلظت انروفلوکساسین در پلاسما با استفاده از روش کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا اندازه‌گیری شد و پارامترهای فارماکوکینتیکی با آنالیز غیر کومپارتمانی محاسبه گردید. نتایج: هیدروژل انروفلوکساسین، دارو را به‌صورت آهسته‌رهش آزاد کرد با میانگین زمان حضور 3/15 ± 4/78 (MRT) ساعت که به‌طور معنی‌داری بیشتر از فرآوردۀ رایج (37/2 ± 39/7 ساعت) بود (05/0p < /em><). با این حال، حداکثر غلظت پلاسما (Cmax) برای هیدروژل انروفلوکساسین (76/0 ± 41/1 میکروگرم در میلی‌لیتر) به‌طور معنی‌دار کمتر از فرآورده رایج (79/0± 86/2 میکروگرم بر میلی‌لیتر) بود. زیست‌فراهمی نسبی دو فرآورده تفاوت معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری نهایی: فرآوردۀ هیدروژل میانگین زمان حضور داروی انروفلوکساسین را به‌طور معنی‌داری افزایش داد و این فرآورده می‌تواند یک سیستم دارورسانی نویدبخش برای طولانی کردن فعالیت فارماکولوژیک انروفلوکساسین در حیوانات و افزایش کامپلیانس باشد.