evaluation of the hydroxyproline content in the frozen allograft tendon impregnated with the mesenchymal cells & prp in lamb

Background: tendon grafting is mostly required to repair an injury to flexor tendon and due to the importance of this tendon; it needs methods to speed up the re-vitality of the tendon allograft. objectives: the aim was to investigate the efficacy of the mesenchymal cells and platelet rich plasma on the hydroxyproline content of frozen allograft tendons after grafting in lamb. methods: in this experimental study, mid portion (five cm) of sdft of fifteen lambs, from both forelimbs were removed and replaced with frozen allografts tendon. animals were divided into 3 subgroups of 5 lambs each: control, prp and mscs. the hydroxyproline concentration was measured by after 60 days. data was analyzed using student t test at p<0.05%. results: the normal mean values of hydroxyproline content was 137.171±5.291 mg/g dry matter which 87.694±6.502 in control group but 99.694±1.839 in prp group and in group treated with msc was recorded 134.322±2.123 mg/g dry matter (p<0.05%) it was quite significantly different between control tendons with that of normal one of the same animal. there was marked increase in hydroxyproline content of msc group when compare with that of control and prp groups. conclusions: the results of this study showed that mscs could enhance hp content in the frozen grafted tendon in lamb.

ارزیابی محتویات هیدروکسی پرولین در بافت تاندون آلوگرافت منجمد پوشش داده شده با سلولهای بنیادی مزانشیمی و پلاسمای غنی از پلاکت در بره

زمینه مطالعه: در اکثر موارد، پیوند تاندون به منظور ترمیم آسیب به تاندون خم‌کننده و به علت اهمیت این تاندون مورد نیاز است. در نتیجه، همواره روش‌هایی برای افزایش سرعت در بازیابی خاصیت حیاتی بافت پیوندی آلوگرافت تاندون نیاز است. هدف: هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر سلول‌های مزانشیمی و پلاسمای غنی از پلاکت بر روی محتویات هیدروکسی‌پرولین در بافت تاندون آلوگرافت منجمد بعد از پیوند در بره می‌باشد. روش کار: در این مطالعه تجربی، قسمت میانی (پنج سانتی‌متر) تاندون خم‌کننده انگشتی سطحی در پانزده بره از هر دو اندام قدامی برداشته شده و با تاندون آلوگرافت منجمد جایگزین شد. حیوانات مورد آزمایش به سه گروه پنج‌تایی شامل: گروه کنترل، گروه پلاسمای غنی از پلاکت و گروه سلول‌های مزانشیمی تقسیم شدند. غلظت هیدروکسی پرولین بعد از گذشت 60 روز اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از student t test ارزیابی شد (0.05>P%). نتایج: مقدار طبیعی محتویات هیدروکسی‌پرولین 137.171±5.291 میلی‌گرم در هر گرم ماده خشک بود. این مقدار در گروه کنترل 87.694±6.502، در گروه پلاسمای غنی از پلاکت 99.694±1.839 و در گروه سلول‌های بنیادی مزانشیمی 134.322±2.123 میلی‌گرم در هر گرم ماده خشک بود (0.05>P%). نتایج مابین گروه کنترل و تاندون‌های نرمال همان حیوان به طور کاملا معنادار متفاوت بود. همچنین محتویات هیدروکسی‌پرولین گروه سلول‌های بنیادی مزانشیمی در مقیسه با گروه کنترل و گروه پلاسمای غنی از پلاکت افزایش مشخص داشت. نتیجه‌گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که سلول‌های بنیادی مزانشیمی می‌توانند باعث افزایش محتویات هیدروکسی‌پرولین در تاندون آلوگرافت منجمد پیوند شده در بره شوند.