بررسی انتقادی «روی‌آورد یادگیری به رشد اخلاقی» از منظر قرآن

هدف این مقاله، توصیف جنبه‌های مختلف فرایند رشد اخلاقی در روی‌آورد یادگیری و بررسی انتقادی آن، به‌ویژه از طریق تعالیم اسلامی و به روش اسنادی است. روی‌آورد مزبور، رشد اخلاقی را «یادگیری انجام رفتار اجتماعی مورد ‌پذیرش جامعه خاص، که از طریق پیامدهای آن تقویت می‌شود» توصیف می‌کند. گستره این فرایند، «رفتار اجتماعی پذیرفته‌‌شده» و مولفه اصلی آن «رفتار اخلاقی»، در برابر شناخت و هیجان اخلاقی، بوده و تقویت، به‌ویژه شکل اجتماعی آن، سازوکار عمده به‌شمار می‌رود. عدم‌ پذیرش ارزش‌های ذاتی و نیز ارزش‌های اخذ‌شده از منابع فرااجتماعی، عدم تسری مرز اخلاق به رفتارهای اخلاقی ناسازگار با هنجارهای موجود، نادیده‌گرفتن مولفه‌های شناختی و هیجانی اخلاق و غفلت از سازوکارهایی غیر از تقویت، کاستی‌های عمده‌ای است که از دیدگاه اسلامی مواضع این روی‌آورد را به چالش می‌کشد.