کارآیی مدل آموزشی مبتنی بر معنویت بر بهبود مولفه‌های کیفیت زندگی در دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر شناسایی میزان کارایی مدل آموزشی مبتنی بر معنویت بر بهبود مولفه‌های کیفیت زندگی در دانش‌آموزان بود. ‌این پژوهش، از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. نمونه شامل 40 دانش‌آموز از میان 460 هزار دانش‌آموز دختر دبیرستانی شهرستان خرم‌آباد بود که طبق معیار نقطه برش در سطح نامطلوبی قرار داشتند، انتخاب شدند. 20 نفر برای گروه آزمایش و 20 نفر برای گروه کنترل انتخاب شدند. مداخله مبتنی بر آموزش معنویت طی 8 جلسه نود دقیقه‌ای، هر هفته یک جلسه اجرا شد. پس از اتمام جلسات آزمون کیفیت زندگی روی دو گروه اجرا گردید. دو ماه بعد، مجداً آزمون کیفیت زندگی به‌عنوان دوره پیگیری بر روی هر دو گروه انجام شد. تحلیل داده‌‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس، نشان داد که بین میانگین نمره‌های پس‌آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود داشت (p < 0/01)، به نحوی که مداخله مبتنی بر آموزش معنویت موجب بهبود مولفه‌های کیفیت زندگی در گروه آزمایش شده است. با توجه به تاثیر مثبت باورها و اعمال مذهبی در سلامت روان، استفاده از ‌این ظرفیت‌‌ها در برنامه‌ریزی اقدام‌های بهداشت روانی، بخصوص در مورد دانش‌آموزان توصیه می‌شود.