رابطه جهت‌گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی

هدف از ‌این پژوهش شناسایی رابطه بین جهت‌گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی در بین مربیان پرورشی بود. بدین‌منظور، تعداد 180 مربی پرورشی (132زن و 48 مرد) به سه پرسش‌نامه جهت‌گیری دینی، باورهای دینی و باور به عدالت اجتماعی پاسخ دادند. جهت‌گیری دینی با دو بعد درونی و بیرونی، باورهای دینی با چهار بعد گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی و باور به عدالت اجتماعی با یک نمره کل، در ‌این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در افرادی که دارای جهت‌گیری دینی درونی بودند و نیز در افرادی که دارای باور عشق دیگر مرکز بودند، باور به عدالت اجتماعی بالاتر بود. همچنین هر دو نوع جهت‌گیری دینی (درونی و بیرونی) به‌صورت مثبت و معنادار هر چهار نوع باور دینی (گناه، عشق خود مرکز، عشق دیگر مرکز و قراردادی) را پیش‌بینی نمود. به‌عبارت دیگر، مربیانی که بیشتر به دلیل خود دین، به دنبال دین هستند، باور عمیق‌تری به عدالت اجتماعی دارند. در مقابل، مربیانی که غالباً نگاهشان به دین به‌صورت ابزاری و منفعت‌طلبانه است، آنچنان‌که باید و شاید به عدالت اجتماعی اعتقاد ندارند.