اثربخشی آموزش اخلاق زناشویی اسلامی بر ارتقای رضایت زناشویی (پژوهش تک‌آزمودنی)

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش اخلاق زناشویی اسلامی بر رضایت زناشویی زوج‌هاست. این پژوهش از نوع «تک‌آزمودنی» با طرح خط پایه چندگانه و پیگیری یک ماهه است. جامعه آماری تمام افراد متاهلی بودند که در بازه زمانی اردیبهشت 1399 تا مرداد 1399 پس از مشاهده اطلاعیه‌ها، به مرکز مشاوره حوزة علمیه قم مراجعه کردند. روش نمونه‌گیری «هدفمند» بود. در مجموع از دوازده زوجی که مراجعه کردند، سه زوج که براساس پرسشنامه «رضایت زناشویی»، فهرستکار اختلالات روانی و مصاحبه بالینی، ملاک‌های ورود به طرح را داشتند، انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان در موقعیت‌های خط پایه و هفت جلسه کارآزمایی و یک ماه بعد از کارآزمایی، به پرسشنامه «رضایت زناشویی» پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها به روش تحلیل نمودار، تحلیل دیداری درون‌موقعیتی و بین‌ موقعیتی، کاهش میانگین خط پایه (mblr3)، درصد داده‌های غیرهمپوش (pnd)، درصد تمام داده‌های غیرهمپوش (pand) و تفاوت نرخ بهبود (ird) انجام شد. نتایج بیانگر این بود که آموزش اخلاق زناشویی اسلامی به صورت معناداری در پایان دوره و پیگیری، رضایت زناشویی را در شرکت‌کنندگان افزایش داد. بر این اساس، می‌توان گفت: آموزش اخلاق زناشویی اسلامی در افزایش رضایت زناشویی همسران موثر است.