رابطه ذهن‌آگاهی و نگرش مذهبی با بخشش: نقش واسطه‌ای انعطاف‌پذیری شناختی

بخشش، فرآیند گذشتن از خطای دیگران است که با انگیزه‌ آرامش درونی، یا بهبود روابط با فرد خاطی، یا با هدف انجام رفتاری ارزشی صورت می‌گیرد. بخشش دارای پیامدهایی مانند رهایی از احساس منفی نسبت به فرد خطاکار، غلبه بر رنجش، پرهیز از عصبانیت، دوری، جدایی و انتقام نسبت به فرد خطاکار است. هدف این پژوهش، تعیین رابطه ذهن‌آگاهی و نگرش مذهبی، به واسطه‌گری انعطاف‌پذیری شناختی با بخشش بود. بدین‌منظور، نمونه‌ای متشکل از 203 دانشجوی مشغول به تحصیل دانشگاه علم و صنعت ایران، در سال تحصیلی 97-96، به روش نمونه‌‌گیری تصادفی انتخاب و علاوه بر متغیرهای دموگرافیک، به مقیاس بخشش هارتلند (hfs) و پرسش‌نامه‌های ذهن‌آگاهی فرایبورگ و همکاران- فرم کوتاه (fmi-sf)، نگرش مذهبی گلریز و براهنی و انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (cfi) پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها، با استفاده از همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج مدل‌یابی معادلات ساختاری نشان داد که نگرش مذهبی و ذهن‌آگاهی، قادرند به‌واسطه‌ انعطاف‌پذیری شناختی، تغییرات بخشش را پیش‌بینی کنند. همچنین، بین نگرش مذهبی و ذهن‌آگاهی با بخشش، رابطه‌ مثبت وجود دارد. بنابراین، انعطاف‌پذیری شناختی بین نگرش مذهبی و ذهن‌آگاهی با بخشش نقش میانجی را ایفا می‌کند.