اثربخشی زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر با محتوای اسلامی بر میزان گفت‌وگوی موثر زوجین

این پژوهش به بررسی اثربخشی زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر با محتوای اسلامی بر گفت‌وگوی موثر زوجین پرداخته است. این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی بود و از طرح آزمایشی آمیخته استفاده شد. جامعة آماری شامل زوجینی بود که به دلیل عدم توانمندی گفت‌وگوی موثر به مرکز خدمات روان‌شناسی و مشاوره مهرآیین تهران در سال 95 مراجعه کرده بودند. نمونة آماری شامل 16 زوج بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس از میان جامعة آماری انتخاب‌ شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (8 زوج) و گروه کنترل (8 زوج) جایگزین شده بودند. گروه آزمایش در 10 جلسة زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر با محتوای اسلامی شرکت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه «مقیاس ارزیابی گفت‌وگوی موثر زوجین» بود و از آزمون آماری تحلیل واریانس با تکرار سنجش برای آزمون سوال تحقیق استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که میزان گفت‌وگوی موثر زوجین گروه آزمایش در مقیاس‌های مهارت‌های کلامی، غیرکلامی و فرایند گفت‌وگوی موثر در مرحله قبل و بعد از مداخله، تفاوت معناداری داشته است، همچنین بین گروه آزمایش و گروه کنترل در میزان گفت‌وگوی موثر زوجین در مقیاس‌های گفت‌وگوی موثر تفاوت معناداری وجود دارد. یافته‌های پژوهش در کل بیانگر آن است که زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر با محتوای اسلامی می‌تواند مشکلات ارتباطی زوجین را کاهش دهد.