رابطه دینداری، مقبولیت اجتماعی و خودکارآمدی با استرس

این پژوهش با هدف بررسی رابطه دینداری، مقبولیت اجتماعی و خودکارآمدی، با استرس دانش‌آموزان دبیرستانی انجام شد. ‌این مطالعه، توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری ‌این پژوهش، دانش‌آموزان دبیرستانی شهر ارومیه در سال تحصیلی 94-1393 بودند. از میان آنان 360 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. آنان پرسش‌نامه‌های دینداری، مقبولیت اجتماعی، خودکارآمدی و استرس را تکمیل کردند. داده‌ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری تحلیل شدند. یافته‌ها نشان می‌دهد که دینداری (0.36-=r)، مقبولیت اجتماعی (0.29-=r) و خودکارآمدی (0.41-=r) با استرس رابطه منفی و معنادار داشتند (p≤0.01). در یک مدل پیش‌بین خودکارآمدی، دینداری و مقبولیت اجتماعی توانستند 40.9 درصد از تغییرات استرس را پیش‌بینی کنند. سهم خودکارآمدی بیش از سایر متغیرها بود. با توجه به یافته‌ها خودکارآمدی، دینداری و مقبولیت اجتماعی مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های استرس بودند. بنابراین، توصیه می‌شود درمانگران و مشاوران به نشانه‌های متغیرهای مذکور توجه کرده و بر اساس آنها برنامه‌های مناسبی برای کاهش استرس دانش‌آموزان طراحی کنند.