تاثیر آموزش خودبخشودگی بر شیوه‌های فرزندپروری و عاطفه مثبت و منفی

این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش خودبخشودگی بر شیوه‌های فرزندپروری و عاطفه‌ مثبت و منفی، دانش‌آموزان سال دوم متوسطه شهر قم، در سال تحصیلی 1393-1394 می‌پردازد. روش پژوهش آزمایشی از نوع پیش‌تست پس‌تست با گروه کنترل است. جامعه‌ آماری را کلیه‌ مادران دانش‌آموزان دبیرستانی شهر قم تشکیل می‌دهند. نمونه پژوهش، 76 نفر از مادران دانش‌آموزان دو مدرسه‌ دولتی قم می‌باشد که در کارگاه‌های آموزشی شرکت کردند و با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌عنوان پیش‌آزمون، دو پرسش‌نامه‌ شیوه‌های فرزندپروری بامریند و عاطفه‌ مثبت و منفی واتسون و کلارک را تکمیل نمودند. سپس، به ‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و گروه آزمایش طی هشت جلسه مورد تدبیر خودبخشودگی قرار گرفته و سپس هر دو گروه به‌عنوان پس‌آزمون دو پرسش‌نامه‌ فرزندپروری و عاطفه‌ مثبت و منفی را تکمیل کردند. در پژوهش از روش آماری توصیفی و تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج به ‌دست‌‌آمده نشان می‌دهد که آموزش خودبخشودگی بر شیوه‌ فرزندپروری مستبدانه و مقتدرانه تاثیر مثبت دارد، اما بر شیوه‌ سهل‌انگارانه، تاثیری نشان نداد. همچنین، نتایج حاکی از این است که آموزش خودبخشودگی بر عاطفه‌ مثبت و منفی تاثیر مثبت دارد.