مدل‌یابی خودشکوفایی بر پایه هوش معنوی، هوش اخلاقی و بهزیستی روان‌شناختی دانش‌آموزان تیزهوش

این پژوهش، با هدف مدل‌یابی خودشکوفایی بر پایه‌ هوش معنوی، هوش اخلاقی و بهزیستی روان‌شناختی انجام شده است. جامعه‌ آماری پژوهش را دانش‌آموزان تیزهوش استان سمنان تشکیل می‌دادند. جهت تعیین حجم نمونه، ابتدا توسط نمونه‌گیری تصادفی ساده، دو شهر شاهرود و دامغان برگزیده شدند که از مدارس تیزهوشان این شهرستان‌ها چهارصد دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب گردبدند. برای جمع‌آوری اطلاعات، از مقیاس‌های هوش معنوی، هوش اخلاقی، بهزیستی روان‌شناختی و خودشکوفایی asai استفاده شد. داده‌های پژوهش به روش معادلات ساختاری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که هوش معنوی بر خودشکوفایی اثر مستقیم مثبت و معنادار دارد و همچنین بهزیستی روان‌شناختی نقش واسطه‌گری برای هوش معنوی و خودشکوفایی تیزهوشان را دارد؛ بدین‌معنا که افزیش هوش معنوی، بر بهزیستی روان‌شناختی فرد اثر مثبت می‌گذارد و بهزیستی روان‌شناختی مثبت باعث افزایش خودشکوفایی فرد می‌شود. هوش اخلاقی نیز به‌ صورت غیرمستقیم و از طریق تاثیر بر بهزیستی روان‌شناختی، بر خودشکوفایی اثر مثبت معنادار دارد؛ اما اثر مستقیمی بر خودشکوفایی ندارد. در نتیجه، گنجاندن آموزش‌هایی برای بالابردن سطح هوش معنوی، هوش اخلاقی و بهزیستی روان‌شناختی در مدارس و کتب درسی برای پرورش دانش‌آموزانی خودشکوفا، از اهمیت بسزایی برخوردار است.