انقلاب اسلامی، پیش‌نیازی برای تحقق متوازن‌سازی مثبت در روابط خارجی ایران

در این مقاله مفهوم متوازن‌سازی مثبت و متوازن‌سازی منفی به عنوان یک راهبرد امنیت‌سازی در روابط خارجی ایران از دوران صفویه تاکنون مطرح می‌‌شود. متوازن‌سازی مثبت و منفی که با موازنه مثبت/ منفی و توازن قدرت تفاوت‌هایی دارد، تابعی از ساخت مستحکم و متعادل قدرت در داخل کشور است. با بررسی تاریخی نشان میدهیم، متوازن‌سازی در روابط خارجی ایران از زمان تشکیل دولت صفوی تا سقوط حکومت پهلوی عموما متوازنسازی منفی و غیرسودمند بوده است. یکی از دلائل اصلی متوازن‌سازی منفی در تاریخ روابط خارجی ایران، فقدان مشروعیت و مقبولیت مردمی در دولت‌های ایرانی بوده است. بر این اساس انقلاب اسلامی با فراهم کردن زمینه مشارکت توده‌های مردم در تعیین سرنوشت خود، علاوه بر تکمیل ضلع سوم از عناصر بنیادی تشکیل دهنده نهاد دولت (سرزمین، انحصار خشونت و مشروعیت اعمال خشونت)، بنیادی‌ترین عنصر ساخت مستحکم قدرت را در داخل فراهم کرده است. سیاست متوازن‌سازی مثبت ایران در پایان جنگ تحمیلی با وجود فقدان عناصر مادی قدرت، مستظهر به حماسه مردم در دفاع 8 ساله از کشور و حمایت توده‌های مردم از دولت جمهوری اسلامی بوده است. این مقاله با مطالعه ادوار تاریخ روابط خارجی ایران به بررسی مقایسه‌ای متوازن‌سازی مثبت و منفی در دولت‌های مختلف ایرانی می‌پردازد و نشان می‌دهد راهبرد متوازن‌سازی دولت‌های ایرانی در گذشته ( به استثناء دولت مقتدر شاه عباس صفوی) که با هدف افزایش آستانه امنیتی ایران صورت می‌گرفته است، به دلیل ساخت ناموزون، متزلزل و غیرمشروع قدرت در داخل همواره منفی بوده و در صحنه عمل منجر به ناامنی بیشتر برای دولت‌های ایرانی می‌شده است.

Islamic revolution: A fundamental Background for materialization of a positive balancing trend in the Iranian's foreign relations.

This article brings up a Positive negative balancing trend as the most priority strategy in foreign relations of Iranian governments during the last five centuries. This strategy that is different from the positive negative balancing structure and also differs from balance of Power, profoundly depends upon internal strong power. Having considered Iranian history in foreign relations, we posit that the most balancing trend in foreign relations were negative. One of the reasons of this negative balancing trend was lack of legitimate and acceptability of the Iranian governments. Upon this fundamental element of internal strong power, Islamic revolution in 1979 constructed a new form of state in Iran by which all Iranians can democratically participate in it. The revolution was occurred in a nation that was enjoying relatively good material wealth and prosperity, produced profound change at great speed, was massively popular, resulted in the exile of many Iranians, and replaced a proWestern semiabsolute monarchy. Although the Islamic republic of Iran had many shortages and deficits in military and economy in 1980s, upon this element could push positive balancing trend during the war with Iraq, in particular, in the process of 598 UN resolutions. All the resolutions were issued in the times that the Islam militants gained some victories in the battlefields and the allies of Iraq tried to prevent the breakdown of Iraq army and also the final victory of Iran via the issue of these resolutions. A brief look at the text of the resolutions of UN concerning the war of Iraq against Iran shows this matter. This matter made the U.N. and its effective members to adjust the resolution 598 in that organization. This resolution did not meet the expectations of Iran, but it had the positive cases in comparison to the previous ones. This Article aims to compare balancing trend in the Iranian states during the last five centuries for understanding Iran#039;s Revolution roll in Positive Balance trend in foreign relations.