بررسی تطبیقی دولت و امر سیاسی در نظریه اشمیت و گفتمان امام خمینی(ره)

هدف: هدف از مقاله شناختِ وجوه افتراق و اشتراک نظریه کارل اشمیت و امام خمینی(ره) در باب امر سیاسی و دولت است.روش‌شناسی پژوهش: پژوهش حاضر با روش توصیفی- تطبیقی و در چارچوب نظریه امرسیاسی درگفتمان لاکلا و موفه درصدد است امر سیاسی و دولت را بررسی کند.یافته‌ها: مطابق یافته‌های پژوهش امرسیاسی در نظریه اشمیت بر مفروضات انسان و هستی شناسانه مبتنی و بر بنیادِ خصومت و تمایز دوست/ دشمن استواراست. خوانش اشمیت از دولت خوانشی استبدادی، مطلق گرا و ضد لیبرالیسم بود که نتیجه آن، استقرار نظامی فراگیر با مختصات اقتداری بود که اصالتِ تصمیم، معیارِ شناخت حاکم آن بود. امام خمینی(ره) با نقدِ روایتِ سکولاریستی مدرنیته، اسلام را دینِ سیاست و تز جدایی را ناسازگار با مبانی آن، اعلام و از برپایی حکومت مشروع اسلامی مبتنی بر تئوری ولایت فقیه دفاع کرد.روایتِ امام از فطرت دوگانه انسان، ماهیت امرسیاسی را دو وجهی و بر تلفیق رویکرد آنتاگونیستی و اگونیسمی استوار ساخت.نتیجه‌گیری: هر دو متفکر با رویکردی دینی به امر سیاسی به بازخوانی نقش دین در تنسیق ترتیبات سیاسی – اجتماعی پرداخته و امر سیاسی را عرصه تمایز دوستان و دشمنان تعریف کردند. دیدگاه اشمیت به امر سیاسی تک بُعدی(منازعه محور) است؛ لیکن رویکرد امام به امر سیاسی تلفیقی است. تفاوت در مدلِ تجویزی حکومت و کارویژه هایش از دیگر وجوه افتراق است.