ملاحظات روشی در اندیشه شناسی امام خمینی(ره): با تاکید بر تعلیم وتربیت و سیاست

هدف: روشمندی اندیشه‌شناسی را می‌توان اصلی‌ترین هدف مقاله حاضر دانست. مدعای نویسندگان آن است که با بکارگیری ملاحظات روشی ذکر شده می‌توان تا حد قابل توجهی از سوءفهم در پژوهش در اندیشه‌های امام خمینی(ره) برکنار ماند و در عین حال می‌توان به مفهوم‌پردازی و الگوپردازی‌های بدیع نیز دست یافت. روش‌شناسی پژوهش: با بهره‌گیری از روش پژوهش ترکیبی، از یک سو با ارزیابی و آسیب‌شناسی پژوهش‌های پیشین و از سوی دیگر با استخراج دلالت‌های رویکردهای روشی مختار متن‌پژوهی (به‌ویژه هرمنوتیک و تحلیل مفهومی)، ملاحظات روشی برای اندیشه‌شناسی امام خمینی(ره) به همراه مصادیق مویدی از آثار ایشان از دو حوزه تعلیم و تربیت و سیاست ارائه گردیده است. یافته‌ها: اهم یافته‌های پژوهش درباره ملاحظات روشی اندیشه‌شناسی عبارت‌اند از: شناسایی و تبیین بحران‌های زمینه‌ای، بررسی موضع معرفت‌شناختی اندیشمند (همچون مبناگرایی)، توجه به تطورات روبنایی و یا زیربنایی فکری احتمالی اندیشمند، کتاب‌شناسی اندیشمند، توجه به ملاحظات اصطلاح‌شناسی هر اندیشمند، تحلیل شبکه مفهومی مفاهیم کلیدی مدنظر، لحاظ سیره عملی اندیشمند به‌عنوان مکمل آثار وی و التفات به الگوهای مفهومی ویژه‌ی اندیشمند و مکتب وی. نتیجه ‌گیری: انتظار می‌رود که این یافته‌ها ضمن تاثیر جدی در اندیشه‌شناسی امام خمینی(ره) در تمایز نسبی با یافته‌های پژوهش‌های موجود در این حوزه، بتواند دریچه‌هایی نو به اندیشه ایشان بگشاید. در عین حال به نظر می‌رسد می‌توان تعمیم الگوی اندیشه‌شناسی مذکور را به سایر اندیشمندان نیز تعمیم داد.