تبیین نظریه «نظام انقلابی» مبتنی بر فطرت در اندیشه امام‌خمینی(ره)

هدف: این مقاله در نظر دارد تا نظریه «نظام انقلابی» که با پدیده «انقلاب اسلامی ایران» عجین شده بود و در سیر تکاملی ‌اش از سوی مقام معظم رهبری مطرح گردید را مورد بررسی قرار دهد. پژوهش حاضر در پی یافتن پاسخ این سوال است که آیا نظریه نظام انقلابی بر اساس اندیشه امام خمینی(ره) که بنیانگذار این پدیده است، مبتنی بر یک امر بر‌ساخته بشری بوده یا منبعث از فطرت است؟ در صورت درستی هر یک، نظام انقلابی از چه آموزه هایی برخوردار است؟روش‌شناسی پژوهش: نگارنده در آثار امام خمینی(ره) با بهره گیری از روش تحلیل مضمون پیش رفته و معنای «نظام انقلابی» در زمینه معنایی اندیشه ایشان را یافته و در سه قالب هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی و روش‌شناسی به نظم درآورده است. یافته‌ها: نظریه «نظام انقلابی» از آموزه‌های اصیل و حیانی و فطری بشر برای سعادت تمامی انسان‌‌ها برگرفته‌ شده و در مکتب اسلام تبلور یافته و رابطه انسان، جهان و خدا را به‌ طور وثیقی به هم پیوند زده و نظریه ای بی‌ بدیل و منسجم در مقابل دیگر نظریه نظام های برساخته است. نظریه «نظام انقلابی» منبعث از «فطرت اجتماعی الهی» و بر «جهان ‌بینی الهی» استوار یافته و آموزه های بنیادینش مانند عدل توحیدی، حفظ وحدت کلمه و استکبار ستیزی و استسلام برای جوامع و انسان‌ها ضرورت بخش هستند.نتیجه‌گیری: «نظام انقلابی» یک امر تشکیکی و حرکتی جوهری در «نظام خلقت» است که با نظام‌های دوقطبی و چندقطبی سازگار نیست. این نظریه؛ نظریه‌ای پیشینی، هنجاری و تجویزی است و معطوف به یک زمان و مکان خاص نمی گردد و می‌تواند ملاکی برای تشخیص واقع‌گرایی بودن نظریات انقلاب قرار بگیرد و نظریه‌ای واقع‌گراست و به انقلاب با عنوان ابزار نگریسته نمی شود.