تحلیل جایگاه روستا در مصوبات هیات دولت ایران بعد از انقلاب اسلامی (مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا)

هدف: مساله توسعه‌ی روستایی در ایران همواره در نظام سیاست گذاری کشور مورد توجه بوده و از اهداف اصلی دولت ها طی چهار دهه محسوب می شده است، از آنجا که دولت به‌عنوان موثرترین سازمان سیاسی، در قلمروهای مختلف زندگی روستائیان تاثیرگذار است، مطالعه ­حاضر به بررسی جایگاه روستا در مصوبات هیات دولت و تبیین چرایی ضعف و قوت دولت ها در توجه به روستا، با توجه به پایگاه اجتماعی کارگزاران سیاسی می پردازد.روش‌شناسی پژوهش: به لحاظ ماهیت از نوع بنیادی و به لحاظ هدف از نوع توسعه ای است. تحلیل داده ها مبتنی بر تحلیل محتوای کیفی با رویکرد هولستی است. واحد تحلیل مصوبات روستایی یازده هیات دولت طی سال های 13961357 است. منبع اطلاعات، نرم افزار حافظه قوانین است.یافته ها: نسبت مصوبات روستایی به کل مصوبات دولت ها، بسیار اندک است به طوری‌که دولت موقت، 8/16 درصد و دولت اول 3/9 درصد، دولت دوم و شورای موقت انقلاب 1/7 درصد، دولت سوم 3/8 درصد و دولت چهارم 7/8 درصد، دولت پنجم 1/4 درصد، دولت ششم 7/6 درصد، دولت هفتم 8/8 درصد، دولت هشتم 2/7 درصد، دولت نهم 7/11 درصد، دولت دهم 9/10 درصد و دولت یازدهم 8/10 درصد از مصوبات خود را به حوزه روستا و کشاورزی اختصاص داده اند. در مجموع در بُعد از انقلاب تنها 6/8 درصد مصوبات هیات دولت مربوط به حوزه روستا و کشاورزی بوده ­است.نتیجه گیری: طی چهار دهه گذشته روند توسعه و عمران روستاها به دلیل حاکمیت نظام برنامه ریزی بخشی، براساس انتظار تحقق نیافته و ناپایداری این فضاهای سکونتی تشدید گردیده ­است. مطابق یافته ها قوانین و آیین نامه هایی که توسط هیات دولت برای حفظ و توسعه روستاها به‌عنوان کوچک‌ ترین واحد اقتصادی اجتماعی کشور به تصویب رسیده، عمدتاً با اختصاص بودجه‌ به‌ امور عمرانی و نه توسعه‌ای در روستاها، چندان موفق نبوده است.

An Analysis of the Position of the Village in the Approvals of the Iranian Government after the Islamic Revolution(Qualitative study with content analysis approach)

Attention to the countryside and civil activities has always been the focus of governments in the years following the victory of the Islamic Revolution in Iran, and the ratification and approval of executive bylaws in government has been one of the most important tools of governments in the field of rural development. Therefore, the present study aimed to analyze the position of the village in government approvals after the Islamic Revolution of Iran. Methodology: A descriptiveanalytical research methodology and a rural postrevolution analysis unit of eleven government postrevolutionary years during 197796. The source of information is the Memory of the Cabinet Rules software. Approvals were analyzed using content analysis method. Results: The results show that the proportion of rural approvals of governments is very low. 8% and fourth government 8.7%, fifth government 4.7%, sixth government 6.7%, seventh government 8.8%, eighth government 7.2%, ninth government 11.7%, tenth government 10.9% The percentage and the Eleventh government allocated 10.8 percent of their approvals to the rural and agricultural sectors. In total, after the revolution, a total of 28,515 resolutions were approved by the cabinet, of which only 2449 were equivalent to 8.6 percent of the total area of agriculture and rural areas. Conclusion: During the four decades after the revolution, the laws and regulations adopted to preserve and develop the villages as the smallest socioeconomic unit of society were inadequate in terms of quantity and their manifestation was evident in the severe population depletion of these areas. Therefore, more attention should be paid to these areas in the cabinet and executive branch.