مدیریت راهبردی سازمان‌های مردم‌نهاد در جمهوری اسلامی ایران

هدف: پژوهش حاضر درصدد مطالعه تطبیقی رویکرد دولت‌های هشتم و نهم جمهوری اسلامی ایران به سازمان‌های مردم نهاد فرهنگی و اجتماعی است. از ‌این منظر پس از بسط فضای مفهومی ‌موضوع، به بررسی ماهیت سازمان‌های مردم نهاد خواهد پرداخت. روش‌شناسی پژوهش: مطابق با مستندات موضوعی ارائه شده در ‌این پژوهش، روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات در‌ این پژوهش، کتابخانه‌ای می‌باشد. یافته‌ها:‌ یافته‌های تحقیق حکایت از آن دارند که پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357، تغییر در ساختار سیاسی در ایران، بروز نشانه‌هایی از گفتمان دمکراتیک بجای گفتمان مدرنیسم مطلقه پهلوی و بالاخره انتخاب ساختار جمهوری از سوی رهبران انقلاب برای شکل نظام همه بیانگر سرآغاز جدیدی در حیات سیاسی معاصر ایران و فراهم شدن زمینه برای تکوین نهادهای غیردولتی در ساختار اجتماعی و سیاسی ایران بود ثانیاً، تقویت سازمان‌های مردم نهاد در دوران خاتمی به نسبت دوران احمدی‌نژاد بیشتر بوده و این سازمان‌ها در دوران دولت هشتم بیشتر مورد توجه و اهمیت قرار گرفتند. نتیجه‌گیری: نتیجه کسب شده در این مقاله این است که به دلیل خلاء قانونی و نبود سند راهبردی و تفاوت رویکرد دولت‌ها برای تاسیس، استقرار و توسعه این سازمان‌ها، از ظرفیت بسیارخوب این نهادها تاکنون به‌صورت مناسبی استفاده نشده است.

The Approach of Eighth and Ninth Government towards nonGovernmental, Cultural, and Social Organizations: A Comparative Study

In contemporary world, nongovernmental organizations in the global literature is introduced as a tool for demonstrating the power of people and as a mediator between the government and people and is of great importance. Therefore, in Islamic Republic of Iran as a democratic country, people have an important role and are of great importance. Thus, nongovernmental organizations have had an important role in the victory and continuity of Islamic Republic of Iran. There are many principles regarding the democratic nature of the country and respecting people’s rights in the constitution. In the present article in which we try to study the approach of eighth and ninth government towards nongovernmental, cultural, and social organizations, after expanding the conceptual framework of the research topic, we will explain the importance of the people and their role in nongovernmental organizations. The research methodology of this article is descriptiveanalytical and comparative and the data have been gathered from library resources. The findings of the research indicate that the victory of Islamic Revolution in 1357, change in the political structure of Iran, the advent of some signs of democratic discourse instead of absolute modernism discourse during Pahlavi era, and finally establishment republican structure, shows the start of a new era in Iran’s social and political structure; second, in comparison with the presidency of Ahmadinejhas, during the presidency of Khatami, nongovernmental organizations have been reinforced and these organizations have been of great importance during the eighth government.