قدرت معنوی در انقلاب اسلامی با تاکید بر اندیشه امام خمینی(ره)

بیگانگی قدرت با معنویت در گفتمان لیبرال دموکراسی، سیاست را به عرصه تنازع در سلطه طلبی آن هم با ادعای اخلاق مداری مبدل ساخته است. در دین اسلام، معنویت جریان و حرکت در مسیر تالّه (خداخواهی مسبوق به خداشناسی و ذوب شدن در الوهیت او) است. نظام مردمسالاری دینی برخاسته از اسلام و انقلاب اسلامی مدعی است اگر معنویت اسلامی به عنوان یکی از منابع قدرت، از امری صرفاً فردی و درونی، به ساحت اجتماع نیز وارد شود بگونه‌ای که فرد، جامعه و دولت به وصف معنوی درآیند، قدرت معنوی تولید می‌شود. بدین معنا که فرد، جامعه و حتی دولت با تمام ساختار و کارگزارانش می‌توانند خداگونه شوند که در صورت حصول چنین توفیقی، دیگر نه تنها قدرت فسادآور نخواهد بود بلکه موجب تعالی و سعادت صاحبان قدرت در وهله اول و به تبع افراد جامعه خواهد شد. در این پژوهش چارچوب مفهومی مختار قدرت معنوی است که با روش هرمنوتیک چند سویه به فهم و تفسیر اندیشه و سیره امام خمینی (ره) که خود بهترین تمثیل از تجسم معنویت در حیطه فردی و اجتماعی بود، پرداخته خواهد شد. قدرت معنوی مولود انقلاب اسلامی با توجه به ماهیت، منابع، گونه ها و کاربردهایش دارای چنان ظرفیتی است که می‌تواند در پیچ تاریخی کنونی، گفتمان قدرت نرم را به سایه رانده و خود به گفتمان غالب بدل شود؛ بویژه در دوران کنونی که نه فقط در شرق حتی در غیردینی‏ترین بخش‌های جامعه غربی نیز معنویت خواهی دیده می‏شود.