بازخوانیِ گفتمان اسلام سیاسیِ افغانستان از منظر امام خمینی (ره) (1989-1979م.)

ایران و افغانستان نقش مهمّی در احیاء و اشاعه‌ی گفتمان اسلام سیاسی از دهه‌ی 1980م. تاکنون داشته‌اند. انقلاب اسلامی ایران، یکی از نقاط عطف گفتمان اسلام سیاسی بود و پس از آن، افغانستان با شکست‌دادن شوروی (1988م.) به نقطه‌ی قوّتی برای اشاعه‌ی‌ فرامنطقه‌ای گفتمان مذکور مبدّل شد. طی سال‌های بحرانیِ دههی مذکور، نهضت مقاومت افغانستان مورد توجّه امام خمینی (ره) قرارگرفت. وی، ضمن بازتعریف و اشاعه‌ی فراملّیِ گفتمان اسلام سیاسی ایران، معتقد به وضعیت نامطلوب رهیافت اسلام‌خواهی در بسیاری از کشورهای اسلامی بودند؛ درحالی که اسلام سیاسی ملت ایران، از منظر امام (ره)، الگوی مناسب و موفق اسلام‌خواهی در جهان اسلام بود که دارای ظرفیت و توانایی اشاعه‌ و صدور نرم به سایر کشورها بود. الگوی مذکور، صرفاً بر پایه‌ی مذهب استوار نبود، بلکه ایرانیت و گستره‌ی تمدن ایرانی را نیز دربرداشت. از این‌رو، سوال اصلی این نوشتار آن است که گفتمان اسلام سیاسیِ افغانستان در دهه‌ی 1980م. از نظر امام خمینی (ره)، دارای چه ویژگی‌هایی بوده است. نویسندگان مقاله‌ با استفاده از روش تحلیل متن گفتمانی درصدد پاسخ به این سوال برآمده‌اند. فرضیه پژوهش حاضر از این قرار است که امام خمینی (ره)، اسلام‌خواهی، جهاد و بیگانه‌ستیزی را از مهم‌ترین ویژگی‌های بارز و مثبت نهضت مقاومت افغانستان می‌دانستند. امّا به خاطر تفرّق و چنددستگیِ گفتمان اسلام سیاسی در افغانستان، ایشان بر وحدت کلمه در این کشور تاکید داشتند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که امام خمینی (ره) از منظر الگوی ایرانیِ اسلام سیاسی به اسلام سیاسی افغانستان نظر داشته است.

readout of Political Islam Political Discourse of Afghanistan From Imam Khomeini’s Viewpoint (19891979م.)

Iran and Afghanistan have played an important role in the revival and spread of the political discourse of the late 1980s. So far. The Islamic Revolution of Iran was one of the milestones of the political discourse of Islam, and after that, Afghanistan by defeating the Soviet Union (1988), became a strong point for the transnational spread of the mentioned discourse. During the critical years of this decade, the resistance movement of Afghanistan was considered by Imam Khomeini (RA). He, while redefining and the transnational propagation of Islamic Political Discourse of Iran, believed in the unfavorable situation of Islamism Approach in many Islamic countries. But, the political Islam of the Iranian nation, from the Imam’s point of view, was a proper and successful Islamist model in the Islamic world that had the capacity and ability to disseminate and export softly to other countries. The mentioned pattern was not based solely on religion, but also on Iranianship and the scope of Iranian civilization. the main question and issue of this paper is that the political Islam discourse of Afghanistan, what characters represented in the political thought of Imam Khomeini (RA). The authors of the article are seeking to answer this question by using the method of discoursive text analysis and also explaining the political discourse of politics both theoretically (conceptually) and empirically (Islamic Republic of Afghanistan and Iran). The hypothesis of Present research is that he described Islamism, jihad, and alienation as one of the most prominent features of the resistance movement in Afghanistan. But due to the divisiveness of the political Islam discourse in Afghanistan, he emphasized the unity of the word in Afghanistan. The findings of the research indicate that Imam Khomeini (RA) from The Perspective of Iranian Model of political Islam has considered to political Islam discourse of Afghanistan.