تحلیل مقایسه ای عملکرد ساخت‌یابی در روند انقلاب اسلامی ایران (1979) و انقلاب مصر(2011)

انقلاب‌ها به عنوان جزئی از روابط بین الملل همواره یکی از بسترهای مطالعاتی در سیاست تطبیقی محسوب می شوند و در میان انقلاب های مهم در تاریخ بشری، انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 بر خیل عظیمی از مطالعات سیاسی تاثیرگذاشت؛ زیرا ابعاد، ماهیت، روند و مولفه های آن نیز متمایز از انقلاب های مادی قبل از خود بود. این انقلاب دارای شاخص ها و مولفه هایی بوده است که زمینه ساز مانایی و استمرار آن شده است و در نقطه مقابل، خیلی از رویدادهای انقلابی در جهان اسلام به دلیل ناتوانی در کسب این مولفه ها، به وادی انحراف و سقوط گام می نهند. انقلاب 25 ژانویه 2011 در مصر نیز یکی از انقلاب های جدید در روند بیداری اسلامی بوده است که با وجود رسیدن به پیروزی، به وسیله یک کودتاری نظامی به چالش کشیده شد. به همین دلیل مقاله حاضر تلاش دارد عملکرد دو انقلاب ایران و مصر را مورد بررسی قرار دهد. به همین منظور با بهره گیری از روش تحلیل مقایسه ای و مطالعات توصیفی تلاش می شود به این سوال پاسخ داده شود؛ عملکرد ساخت یابی در روند انقلاب اسلامی ایران (1979) و انقلاب مصر(2011) چه تفاوت هایی با یکدیگر دارند؟ برای تبیین این موضوع از چارچوب نظری ساخت یابی گیدنز و عملکرد ساختارکارگزار بهره گرفته می شود و تجزیه داده ها از طریق نرم افزار spss انجام می شود.برخی از یافته ها نشان می دهند که انقلاب ایران و مصر در شاخص هایی نظیر؛ رهبری، استحکام قدرت، استقلال سیاسی، اسلام گرایی، وفاداری ارتش، تغییرات مطلوب، همبستگی دولت و ملت، شبکه های ارتباطی، کنشگری جوانان، اقتدارگرایی، کارآمدی، ارزش های متعالی، هویت ملی، وابستگی اقتصادی، شکاف مذهبی، توسعه پایدار، استکبار ستیزی و الهام بخشی با یکدیگر تمایز دارند.