رویکرد انقلاب اسلامی در حوزه سیاست خارجی و آیندۀ توسعه علم و فناوری در نظام شبکه‌ای بین‌المللی

شکل گیری نظام جمهوری اسلامی درپی پیروزی انقلاب اسلامی، تحولی عظیم در عرصه سیاست بین الملل ایران ایجاد کرد. ماهیت ایدئولوژیک انقلاب که بر اساس آرمان های اسلامی و نیز ضدیت با نظام سلطه شکل گرفت، باعث شد که آرمانگرایی اسلامی به یکی از پایه‌های اصلی ساختار جدید حاکم تبدیل شود. این آرمانگرایی در تلفیق با دومین پایه حکومت که جمهوریت آن بود، ساختاری پیچیده و چندوجهی را در عرصه سیاست بویژه در حوزه سیاست خارجی حاکم کرد. بر اساس این مهم جمهوری اسلامی ایران از سویی بدنبال استفاده از فرصتهای درون شبکه نظام جهانی و توسعۀ اقتصادی مبتنی بر علم و فناوری و از سوی دیگر در صدد به چالش کشیدن عوامل سلطه است. اما آیندۀ مطلوب توسعۀ علم و فنّاوری کشور مستلزم اتخاذ سیاست تعامل هوشمندانه با ارکان نظام جهانی شبکه‌ای و پیش‌دستی در تعیین روندها و رویدادهای شکل دهنده به تحولات این نظام است. اولویت‌بندی در اهداف ملی، اعتمادسازی در تعاملات با سایر کنشگران، ایجاد زمینه اتحاد راهبردی با همسایگان و ایفای نقش سازنده در شبکه‌های منطقه‌ای، ایفای نقش سازنده و اعتمادساز در نهادهای بین‌المللی و تنظیم روابط با قدرت های حافظ نظام جهانی بر اساس وابستگی متقابل و بازی بردبرد متغیرهای تشکیل‌دهنده راهبرد تعامل هوشمند است.تقویت همزمان توانمندی های داخلی و ارائه این توانمندی ها به دیگر اعضای شبکه زمینه‌ساز پیش‌دستی کشور در شکل دهی به رویدادها و روندهای آینده است.