مشارکت سیاسی و رفتار انتخاباتی (ترجیحات رای‌دهی) مردم از دیدگاه حضرت امام خمینی (ره)

نظام جمهوری اسلامی ایران از بدو تاسیس تاکنون یکی از نظامهای حکومتی دنیا می‌باشد که بیشترین انتخابات را تجربه و برگزار نموده است. جمهوری بودن ساختار نظام و انتخابی بودن مناصب و مقامات تقنینی و اجرایی از جمله شاخصهای مردم‌سالاری نظام جمهوری اسلامی ایران است که بستر مناسبی را برای حضور گسترده شهروندان، گروه‌ها و احزاب در جهت تعیین سرنوشت سیاسی از طریق انتخابات فراهم نموده است.حضرت امام (ره)،براساس نظریه سیاسی انقلابی،مردمی وکارآمدخود،با طرح اصل ضرورت تعیین سرنوشت هرملت به دست خویش تصریح می نمایند: هرملتی بایدسرنوشت خودش را خودش معین کند. امام ،حاکمیت وتعیین سرنوشت ملتها را به دست خویش نه تنها به سان یک شایست وبایست سیاسی طرح می کنند،بلکه آن را به عنوان یک سنت وقانون فلسفی تاریخی وجهانی مورد توجه قرار داده است وبه عنوان یک واقعیت عینی ومسلم مورد تاکید قرار می دهند.همچنین امام دولتها واقتدار وکارآمدی آنها رااز اراده ملتهاوعلاقه مندی آنان به سرنوشت خویش محسوب می دانند،یعنی دولت،انتخابات،ریاست جمهوری،رهبری ومجلس وسایر ارکان ونهادهای نظام سیاسی ودولت جمهوری اسلامی ایران راناشی از خواست ملی وتابع اراده عمومی آنها تلقی می کنندوهمچنین آنها را در جهت تامین منافع ومصالح کشور خود می دانند.اجمالا در این مقاله به بررسی منابع و مبانی نظری اندیشه‌ی سیاسی امام (ره) در خصوص لزوم مشارکت سیاسی مردم در جهت تعیین سرنوشت سیاسی و ساماندهی و اداره جامعه اسلامی می‌پردازیم.