تهدیدات هویتی انقلاب اسلامی از منظر رهبران جمهوری اسلامی ایران

در دورانی که متفکران و فیلسوفان اجتماعی خبر از آغاز دوران جدیدی بنام «عصر اطلاعات» و گسترش مناسبات عقلانی مبتنی بر مادی‌گرایی را در جهان توسعه‌یافته نوید می‌داد به ناگاه به دنبال یک سلسله تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، انقلابی شکوهمند در ایران به وقوع پیوست که جهانیان را به دلیل اتکاء به قدرت نرم افزارانه به شگفتی واداشت. وقوع انقلاب اسلامی به دلیل اتکاء به قدرت نرم افزارانه آن به شگفتی واداشت؛ از این رو، در این پژوهش به دنبال آنیم تا روشن سازیم که چه تهدیدات هویتی ساختار حقیقی جمهوری اسلامی ایران را با خطر نفوذ و رخنه هر گونه فرهنگ بیگانه و یا سلطه آنها مواجه می‌سازد؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت، مبانی قدرت نرم در جمهوری اسلامی ایران، بر مولفه‌هایی مانند اسلام‌گرایی شیعی، ملی‌گرایی ایرانی، عدم تعهدگرایی و انقلابی‌گرایی استوار است که شکل‌دهنده ساختار قدرت در جمهوری اسلامی ایران می‌باشند و موفقیت‌های زیادی را در داخل و خارج به دنبال داشته‌اند؛ اما در برخی موارد، به دلیل عدم ابتناء سیاست‌گذاری‌های کلان بر آن مولفه‌ها، و نگاه تک بعدی و غیر سیستماتیک بدین مولفه‌ها که حول دال مرکزی اسلام‌گرایی شیعی تعریف می‌گردند به عامل ضد خویش و تهدیدزا تبدیل می‌شوند. ما در این پژوهش بر اساس چارچوب نظری مبتنی بر نظریه تهدید در حوزه امنیت، و با روش توصیفی-تحلیلی مبتنی بر دیدگاه و نظرات حضرت امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری بعنوان رهبران جمهوری اسلامی به احصاء اینگونه تهدیدات بالقوه و بالفعل مبتنی بر منابع نرم‌افزارانه می‌پردازیم.