واکاوی صدور انقلاب اسلامی ایران؛ در پرتو نظریه انتقادی روابط بین الملل

از بدو تکوین انقلاب اسلامی، ضرورت صدور آموزه های برخاسته از متن نظری و عملی انقلاب به خارج از مرزهای جغرافیایی، با هدف تداوم حیات انقلاب اسلامی در داخل کشور و بسط آن در دستور کار فکری و عملی اندیشمندان و دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی قرار گرفت. با این ملاحظات، هدف اساسی از ارائه این پژوهش، واکاوی مقوله صدور انقلاب اسلامی، مبتنی بر نظریه انتقادی روابط بین الملل بوده است. لذا، ابتدا، به تبیین مکتب فرانکفورت و نظریه انتقادی روابط بین الملل پرداخته شده است و مآلاً در راستای تعیین دال های مشترک مبانی فکری صدور انقلاب اسلامی ایران و نظریه انتقادی روابط بین الملل، نتیجه گیری می شود که مشخّصتاً می توان این وجوه اشتراکی را شامل رهایی بخشی به نوع بشری؛ دگردیسی در سازوکار حاکم بر نظام جهانی؛ عدالت گستری در نظام جهانی و نفی هژمونی بین المللی در نظر گرفت که اجمالاً بررسی گردیده اند. این نوشتار، مبتنی بر روش انطباق نظریه با مورد، از نظر محتوا توصیفی تحلیلی؛ با رهیافت اسنادی تاریخی؛ از لحاظ متغیّر مورد بررسی کیفی؛ از نظر هدف و نتیجه کار بنیادین است. جمع آوری داده ها به صورت اسنادی کتابخانه ای صورت گرفته است. این نوشتار، مبتنی بر روش انطباق نظریه با مورد، از نظر محتوا توصیفی تحلیلی؛ با رهیافت اسنادی تاریخی؛ از لحاظ متغیّر مورد بررسی کیفی؛ از نظر هدف و نتیجه کار بنیادین است. جمع آوری داده ها به صورت اسنادیکتابخانه ای صورت گرفته است.