تاثیر تنش شوری و اسید سالیسیلیک بر برخی ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیک گیاه بادمجان (Solanum Melongena Var. Taki) در سیستم کشت بدون خاک

شوری، مسئله بسیار جدی برای توسعه کشاورزی، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، به شمار می رود. از طرف دیگر، مزایای متعدد کشت بدون خاک در این مناطق سبب گسترش استفاده از این سیستم ها شده است. در این پژوهش، به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید و تنش شوری بر خصوصیات رویشی و فیزیولوژیک بادمجان، آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور شامل اسید سالیسیلیک در سه سطح (صفر، 50 و 100 میلی گرم در لیتر) و تنش شوری در سه سطح (صفر، 75 و 150 میلی مولار کلرید سدیم) با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که اثرهای ساده و متقابل سطوح مختلف شوری و اسید سالیسیلیک، به جز قطر شاخه، کلروفیل b و میزان عنصر کلسیم، بر شاخص های رویشی، رنگدانه های فتوسنتزی، قندهای محلول، پرولین و عناصر معدنی معنی دار شد. با افزایش سطح شوری، شاخص های ارتفاع، تعداد برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، رنگدانه های فتوسنتزی شامل کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوئید، قندهای محلول و میزان عنصر پتاسیم کاهش یافت؛ کاربرد اسید سالیسیلیک، شاخص های مذکور را بهبود بخشید. ولی مقدار غلظت عناصر سدیم و کلر تحت شرایط تنش شوری افزایش یافت و کاربرد اسید سالیسیلیک تا حدودی این شرایط را بهبود بخشید. همچنین، مقدار پرولین با افزایش سطح شوری و کاربرد اسید سالیسیلیک افزایش یافت. بر اساس نتایج به دست آمده و با توجه به افزایش املاح در آب آبیاری گلخانه ها، با کاربرد اسید سالیسیلیک می توان رشد گیاه را در شرایط شوری بهبود بخشید.