تاثیر محلول‌پاشی منابع و مقادیر مختلف کلسیم بر پوسیدگی انتهای گُلگاه میوه فلفل دلمه (capsicum annuum l.)

پوسیدگی انتهای گُلگاه یکی از ناهنجاری های فیزیولوژیک مرتبط با کمبود کلسیم در میوه است که منجر به کاهش عملکرد و کیفیت میوه فلفل دلمه می شود. بروز این عارضه در گلخانه های تولید فلفل دلمه در شهرستان شهرضا همه ساله خسارت زیادی را به پرورش دهندگان این محصول وارد می کند. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی منابع و مقادیر مختلف کلسیم بر غلظت عناصر غذایی و پوسیدگی انتهای گلگاه میوه فلفل دلمه در سال 1392 در یک گلخانه در شهرستان شهرضا انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه عامل نوع کود کلسیم، غلظت کلسیم و رقم فلفل دلمه و در سه تکرار انجام شد. نوع کود کلسیم شامل کلرید کلسیم (cacl2.2h2o) و نانوکلات کلسیم بود که هر کدام در سه غلظت کلسیم صفر (محلول پاشی با آب مقطر)، 9/0 و 8/1 گرم بر لیتر محلول پاشی شدند. عامل نوع رقم نیز شامل اینسپریشن (قرمز)، آرنکیا (نارنجی) و تورنتو (زرد) بود. نتایج نشان داد که محلول پاشی کلرید کلسیم منجر به کاهش معنی دار پوسیدگی انتهای گلگاه میوه فلفل دلمه در مقایسه با تیمار شاهد شد. در این تیمار، ظهور پوسیدگی انتهای گلگاه میوه 3/30 تا 9/44 درصد در مقایسه با 5/65 درصد تیمار شاهد بود. همچنین، شدت پوسیدگی انتهای گلگاه میوه 3/1 تا 6/1 در مقایسه با 1/2 تیمار شاهد بود. دلیل این مسئله افزایش غلظت کلسیم و کاهش نسبت های n/ca، k/ca و mg/ca در میوه بود. در حالی که محلول پاشی کلسیم به شکل نانوکلات کلسیم بر ظهور و شدت این عارضه بی تاثیر بود. بر اساس نتایج این پژوهش، محلول پاشی مستقیم میوه ها با کلسیم (غلظت 8/1 گرم بر لیتر) از منبع کلرید کلسیم به منظور کاهش پوسیدگی انتهای گلگاه میوه فلفل دلمه در شرایط مشابه این تحقیق قابل توصیه است.