ارزیابی فیزیولوژیک تحمل به خشکی دو اکوتیپ زیره سبز تحت شرایط گلخانه

خشکی دارای اثرهای مخربی بر رشد و تولید گیاه می باشد. گیاه به تنش خشکی در قالب فرایندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیک پاسخ می‌دهد. در این مطالعه، پاسخ فیزیولوژیک دو توده زیره سبز (cuminum cyminum l.) متعلق به دو منطقه با آب و هوای متفاوت شامل راور از منطقه خشک و گنبد از منطقه نیمه مرطوب، به صورت آزمایش اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار در شرایط کنترل شده گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت. صفات فیزیولوژیک شامل محتوای نسبی آب برگ، میزان آب از دست رفته برگ و نشت یونی اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس صفات نشان داد که تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه ای بین اکوتیپ ها وجود دارد. تنش خشکی در هر دو اکوتیپ به طور معنی‌داری باعث کاهش محتوای نسبی آب و آب از دست رفته برگ شد؛ در حالی که افزایش نشت یونی را به دنبال داشت و بیشترین تغییرات در اکوتیپ گنبد دیده شد. اکوتیپ راور در مقایسه با اکوتیپ گنبد توان زیادی در مواجهه با تنش خشکی نشان داد، که می تواند به خاطر سازگاری بیشتر این ژنوتیپ با شرایط کم آبی باشد، و به این علت به عنوان اکوتیپ متحمل معرفی گردید. به طور کلی، صفات مورد بررسی به عنوان شاخص های مناسبی برای شناسایی اکوتیپ های متحمل به خشکی در مرحله گیاهچه و در شرایط گلخانه معرفی شدند.

Physiological assessment of drought tolerance of two ecotypes of cumin (Cuminum cyminum L.) under greenhouse conditions

Drought has adverse effects on plant growth and production. Plants respond to drought stress through biochemical and physiological processes. In the present study, physiological responses of two cumin (Cuminum cyminum L.) ecotypes including Ravar and Gonbad, which belong to dry and subhumid regions of Iran, respectively, were evaluated in a splitplot factorial experiment with three replications in controlled greenhouse conditions. Physiological traits such as relative water content, relative leaf water loss and electrolyte leakage were measured. Analysis of variance showed that there are considerable genetic variations for drought tolerance between the ecotypes. Drought stress decreased relative water content and relative leaf water loss rate, while electrolyte leakage was significantly increased in both ecotypes. Most of the significant changes were recorded in Gonbad ecotype. The Ravar ecotype demonstrated higher tolerance to drought stress, as compared to Gonbad ecotype, which can be due to compatibility of this genotype to waterdeficit conditions. Therefore, this ecotype was recommended as a tolerant ecotype to drought stress. In conclusion, the investigated traits in this experiment were found to be valuable criteria in selection of droughttolerant ecotypes at seedling stage under greenhouse conditions.