اثر قارچ‌های درون‌زی دیواره تیره در افزایش تحمل گوجه‌فرنگی به تنش شوری

ارتباط گیاه با ریزجاندارانی مانند قارچ‌های درون‌زی دیواره تیره، می‌تواند آثار مضر تنش‌های محیطی مانند شوری را کاهش دهد. در این پژوهش تاثیر قارچ‌های درون‌زی دیواره تیره جدا شده از ریشه‌ نخل خرما بر ‌‌افزایش مقاومت به شوری گوجه‌فرنگی (lycopersicon esculentum cv. super cheif) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور شامل نوع جدایه در 13 سطح [ control (pda plug)و,dو-39،وeو-22،وcو-22،وaو-21،وfو-19،وaو-16،وdو-15​​​​،وaو-14،ووcو-11، وdو-10،وbو-8، bو-4] و شوری در 3 سطح (صفر، 50 و 100 میلی‌مولار کلرید سدیم) با 3 تکرار اجرا شد. گیاهان گوجه‌فرنگی در سطوح مختلف شوری با جدایه‌های قارچی درون‌زی ریشه‌های نخل خرما تلقیح شدند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس در تیمار قارچی با جدایه‌های bو-4 و cو-11 آثار منفی شوری (تا 100 میلی‌مولار معادل 9/52 دسی‌زیمنس بر متر) بر زیست‌توده گیاه گوجه‌فرنگی کاهش یافت. در شوری 100 میلی‌مولار جدایه bو-4 بیش‌ترین وزن تازه بوته و جدایه cو-11 بیش‌ترین وزن خشک بوته را نسبت به سایر تیمارها داشت و نسبت به تیمار بدون قارچ به‌ترتیب %55/51 و %55/26 بیش‌تر بود. با افزایش سطح شوری تا 100 میلی‌مولار جدایه‌های bو-4،وbو-8،وdو-10 و cو-11 در کاهش غلظت سدیم، افزایش غلظت پتاسیم و افزایش نسبت پتاسیم به سدیم کارایی زیادی داشتند. تیمار قارچی (dو-10 و bو-8) موجب افزایش معنی‌دار غلظت فسفر (19%) نسبت به تیمار بدون قارچ شد. در سطوح مختلف شوری جدایه‌های cو-11،وdو-39 و dو-10 موجب افزایش آب نسبی برگ شدند. افزایش شوری تا 50 میلی‌مولار (معادل 5/44 دسی‌زیمنس بر متر) با افزایش وابستگی درون‌زی همراه بود و جدایه cو-11 و bو-4 بیش‌ترین افزایش را (%43) نسبت به جدایه‌های دیگر نشان دادند.

the effect of dark septate endophytes on tolerance of tomatoes to salinity stress

association of the plant with microorganisms such as dark septate endophytic fungi reduces the harmful effects of environmental stresses such as salinity. in this experiment, the effect of dark septate endophytes isolated from date palm roots on increasing salinity resistance of tomato (lycopersicon esculentum cv. super cheif) was investigated. the experiment was performed as a factorial in a completely randomized design with two factors including the type of isolate at 13 levels [4-b, 8-b, 10-d, 11-c, 14-a, 15-d, 16-a, 19-f, 21-a, 22-c, 22-e, 39-d, control (pda plug)], and salinity at 3 levels (zero, 50 and 100 mm sodium chloride) with 3 replications. tomato plants were inoculated with fungal isolates separated from date palm roots under salinity. based on anova results, in symbiosis with fungal isolates of 4-b and 11-c, the negative effects of salinity (up to 100 mm and equivalent to 9.52 ds/m) on tomato biomass were reduced. at salinity of 100 mm, 4-b had the highest plant fresh weight and 11-c had the highest plant dry weight compared to other treatments and were 55.51 and 26.55% higher than the non-inoculated treatments, respectively. by increasing the salinity level up to 100 mm, isolates of 4-b, 8-d, 10-d and 11-c had high efficiency in decreasing sodium concentration, increasing potassium concentration and potassium to sodium ratio. symbiosis with some fungi (10-d and 8-b) caused a significant increase in phosphorus concentration (19%) compared to non-inoculated plants. at different salinity levels, isolates of 11-c, 39-d and 10-d increased the leaf relative water content. increase in salinity up to 50 mm (equivalent to 5.44 ds/m) was associated with increased endophytic dependency and isolates of 11-c and 4-b showed the highest increase (43%) compared to other isolates.