اثر همزیستی قارچ میکوریز با تاغ سیاه و آتریپلکس بر آب قابل استفاده خاک و غلظت گلومالین در شرایط تنش شوری و خشکی

این پژوهش به‌منظور بررسی تاثیر تلقیح دو گونه قارچی میکوریز آربوسکولار (amf) بر آب قابل استفاده خاک و غلظت گلومالین در شرایط خشکی و شوری به‌صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل دو گونه گیاهی (تاغ سیاه (haloxylon ammodendron) و آتریپلکس کانسس (atriplex canescens))، با تلقیح دو گونه قارچی (گلوموس موسه‌آ، گلوموس جسپورم)، دو سطح شوری (7 و 14 میلی‌موس بر سانتی‌متر) و دو سطح خشکی شامل 50 و 80 درصد بیشینه تخلیه مجاز (mad) بود. پس از گذشت یک سال از اعمال تیمارها، مقادیر آب قابل استفاده گیاه (paw)، آب قابل استفاده با حداقل محدودیت (llwr)، گنجایش آب انتگرالی (iwc) و غلظت گلومالین کل و آزاد و کربن آلی خاک اندازه‌گیری شد. نتایج نشان‌دهنده افزایش معنی‌دار درصد کربن آلی خاک، غلظت گلومالین کل و آزاد، paw،وllwr و iwc با افزایش تنش شوری، در تیمارهای تلقیح‌‌شده با قارچ‌های گلوموس جسپورم و گلوموس موسه‌آ بود. بیش‌ترین درصد افزایش paw (147 درصد)، llwr (140 درصد) و iwc (85 درصد) در مقایسه با تیمار شاهد، در تیمار ترکیبی شوری 14 میلی‌موس بر سانتی‌متر و خشکی کم (mad برابر 50 درصد)، در تیمار تلقیح قارچ گلوموس جسپوروم با آتریپلکس مشاهده شد. بیش‌ترین غلظت گلومالین کل و آزاد نیز در تیمار ترکیبی شوری 14 میلی‌موس بر سانتی‌متر و خشکی شدید (mad برابر 80 درصد) در تیمارهای تلقیح‌شده با قارچ‌های گلوموس جسپورم و گلوموس موسه‌آ در هر دو گیاه مشاهده شد. به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان‌دهنده کاهش پیامدهای منفی تنش خشکی و شوری در خاک تحت کشت تاغ سیاه و آتریپلکس، با کاربرد قارچ میکوریز بود.

Effect of Arbuscular Mycorrhizal Fungi Symbiosis with Haloxylon ammodendron and Atriplex canescens on Soil Available Water and Glomalin Concentration under Drought and Salinity Stresses

This research was performed to determine the effect of inoculation of two species of arbuscular mycorrhizal fungi (AMF) on soil available water (SAW) and glomalin concentration under drought and salinity stresses according to a factorial based on completely randomized design with three replications. Treatments included two plant species Atriplex canescens and Haloxylon ammodendron with inoculation of two fungal species Glomus geosporum and Glomus mosseae plus two levels of salinity stress at 7 and 14 dS m1, and two levels of drought stress including maximum allowable depletion (MAD) of 50 and 80%. After one year of treatments, plant available water (PAW), least limiting water range (LLWR), integral water capacity (IWC), total and easily extractable glomalin concentration and soil organic carbon (SOC) content were measured. Results indicated a significant increase in SOC, glomalin concentration, PAW, LLWR, and IWC by increasing the salinity level in treatments inoculated with G. mosseae and G. geosporum. The highest percentages of increase in PAW (147%), LLWR (140%) and IWC (85%) as compared with control were observed under combined salinity and low drought treatment (14 dS cm1 + MAD of 50%) in A. canescens inoculated by G. geosporum. The highest concentrations of total glomalin and easily extractable glomalin were observed in both plant species under salinity of 14 dS m1 and severe drought treatment (MAD of 80%) with the inoculation by G. geosporum and G. mosseae. Overall the results of this research indicated a reduction in negative consequences of drought and salinity stresses in the soil under cultivation of A. canescens and H. ammodendron, with application of mycorrhizal fungi.