پاسخ‌های رشد و نموی، عملکرد و کیفیت خیار گلخانه‌ای به محلول‌پاشی سیلیسیم

سیلیسیم، به عنوان عنصری مفید یا شبه ضروری، بسیاری از واکنش های فیزیولوژیک و بیوشیمایی گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد. لیکن، بسیاری از تولیدکنندگان محصولات گلخانه ای کشور، به ویژه در سیستم بدون خاک (هیدروپونیک)، از عنصر سیلیسیم در برنامه کوددهی و محلول پاشی محصولات زیر کشت استفاده نمی کنند. بر همین اساس، آزمایشی جهت بررسی تاثیر تیمارهای محلول پاشی سیلیسیم (صفر، 50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر) بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیک خیار (.cucumis sativus l) رقم نگین، در سیستم بدون خاک، در گلخانه ای تجاری واقع در شهرستان پیرانشهر، از توابع استان آذربایجان غربی، اجرا گردید. نتایج آزمایش بیانگر افزایش معنی دار کلروفیل، مقدار نسبی آب برگ، جذب کلسیم و سیلیسیم و بهبود معنی دار پایداری غشای سلولی برگ خیار تحت محلول پاشی سیلیسیم در مقایسه با تیمار شاهد بود. بیشترین عملکرد میوه و میزان جذب کلسیم در غلظت های 100 و 150 میلی گرم در لیتر مشاهده گردید. بیشترین ماندگاری پس از برداشت میوه، به عنوان یکی از مهم ترین صفات کیفی خیار، در محلول پاشی 150 میلی گرم در لیتر سیلیسیم مشاهده گردید که در مقایسه با شاهد افزایش 29 درصدی نشان داد. براساس نتایج آزمایش محلول پاشی سیلیسیم، با افزایش سطح برگ، مقدار کلروفیل کل و بهبود محتوای نسبی آب برگ منجر به افزایش عملکرد و همچنین ماندگاری پس از برداشت خیار رقم نگین گردیده و در نتیجه توجه بیشتر و کاربرد این عنصر در پرورش بدون خاک خیار توصیه می گردد.