تاثیر تغذیه خاکی و محلول‌پاشی برگی بگونیا همیشه گل‌دار (begonia semperflorens) با زیست‌توده سیانوباکتری اسپیرولینا

بگونیا همیشه گل دار (begonia semperflorens) یک گیاه زینتی درون خانه ای است که برای رشد و نمو بهینه به تغذیه مناسبی نیاز دارد. امروزه، سیانوباکتری ها به وسیله پرورش دهندگان گیاهی به عنوان یک محرک زیستی رشد مورد توجه قرار گرفته اند. یک سیانوباکتری مهم، اسپیرولینا (spirulina platensis) است که دارای طیف وسیعی از مواد آلی و معدنی تغذیه ای می باشد. این جلبک سبز آبی می تواند گزینه ی جدیدی از کودهای زیستی برای کشت اُرگانیک گیاهان باشد، که نیاز به بررسی بیشتر در گیاهان مختلف دارد. در همین راستا و به منظور افزایش کیفیت و عملکرد بگونیا همیشه گل دار، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در 5 تکرار در گلخانه بخش علوم باغبانی دانشگاه شیراز انجام شد. تیمارهای اسپیرولینا به دو صورت تغذیه خاکی و محلول پاشی برگی (در غلظت های صفر، 500، 1000، 2000 و 4000 میلی گرم در لیتر) بررسی شدند. نتایج نشان داد که تغذیه خاکی نسبت به محلول پاشی برگی تاثیر بیشتری در بهبود صفات مورفوفیزیولوژیک بگونیا دارد. تغذیه خاکی گیاهان با 4000 میلی گرم در لیتر اسپیرولینا، به عنوان بهترین تیمار، باعث افزایش معنی دار رشد رویشی، مقدار فسفر، پتاسیم و کلروفیل برگ و کیفیت ظاهری بگونیا همیشه گل دار نسبت به گیاهان شاهد شد. همچنین، در تیمار فوق، مقدار قند برگ ها، آنتوسیانین گلبرگ ها و تعداد گل ها نسبت به گیاهان شاهد به ترتیب 3 ، 2 و 2 برابر افزایش یافت.