اثر اکسین و سیتوکینین بر پارامتر‌های بیوشیمیایی و فعالیت آنزیم پراکسیداز (h2o2) استویا (stevia rebaudiana bertoni) تحت تنش شوری

این پژوهش به منظور بررسی اثرات کاربرد خارجی هورمون اکسین و سیتوکینین بر خصوصیات بیوشیمیایی استویا (رقم شیرین)، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در دانشگاه شاهد اجرا گردید. تیمار های آزمایش شامل عامل شوری nacl در چهار سطح (بدون نمک (شوری 2 میلی مولار)، 40، 80 و 120 میلی مولار) و عامل هورمونی (0.1 میلی گرم در لیتر اکسین (iaa) و ترکیب تیماری (pba mg/l1.5 +iaa mg/l0.1)) بودند که در محیط کشت هیدروپونیک اجرا شدند. نتایج نشان داد که شوری باعث کاهش مقدار زیست توده شد. همچنین، با افزایش شوری در کنار هورمون ها، پتاسیم ابتدا روند کاهشی و سپس روند یکنواختی را نشان داد. بیشترین مقدار نشت الکترولیتی غشا، قند های محلول و پروتئین در شوری 120 میلی مولار همراه باiaa 0.1 و بیشترین مقدار سدیم اندام هوایی در 120 میلی مولار نمک همراه با تیمار هورمونی pba mg/l1.5 +iaa mg/l0.1 مشاهده شد. همچنین، پراکسید هیدروژن در 80 میلی مولارnacl به بیشترین مقدار خود رسید. تجمع پرولین با افزایش شوری روند افزایشی داشت. نتایج بیانگر آن است که کاربرد غلظت های مناسب هورمون های اکسین و سیتوکینین (به خصوص تیمار mg/l iaa 0.1) در استویا می تواند در افزایش مقاومت گیاه به تنش شوری موثر باشد و در شرایط مشابه کاربرد آن در استویا قابل استفاده است.