بررسی میزان توانمندسازی روان شناختی کارکنان از طریق خودارزیابی عملکرد آنها

با توجه به تغییرات محیطی و افزایش رقابت محلی و جهانی، سازمان‌ها برای باقی ماندن در رقابت و سودآوری بیشتر باید کارکنانی با انگیزه، متعهد، ماهر و توانمند داشته باشند. درواقع همواره یک نیاز رو به رشد به توانمندسازی اعمال مدیریتی وجود داشته است؛ بنابراین هدف این پژوهش بررسی قیاسی ابعاد توانمندسازی روان‌شناختی کارکنان در سه صنعت بانکداری، آموزش و سلامت در ایران است. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است و به‌منظور سنجش ابعاد توانمندسازی روان‌شناختی از پرسشنامه (اسپریتز، 1992) استفاده شده است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر خبرگان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ سنجیده شد که میزان آن برابر 925/0 بود، سپس از آزمون دوجمله‌ای برای بررسی فرضیه‌ها و از آزمون اچ کروسکال والیس برای مقایسه سازمان‌ها استفاده شد و نرم‌افزار spss20 به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه مطالعه پیمایشی میان تمام کارکنان این سه سازمان خدماتی شامل 160 نفر (74 کارمند آموزش‌وپرورش، 50 کارمند بانک و 36 کارمند بیمارستان) نشان داد که کارکنان کار خود را معنی‌دار تلقی می‌کنند و احساس صلاحیت دارند. همچنین نقش خود را در تاثیر بر شغل خود زیاد می‌دانند؛ ولی فاقد احساس خود‌تعیینی یا استقلال در انجام کار هستند و توانایی ابتکار عمل در شغل‌ خود را ندارند. با توجه به نتایج کارکنانی که از نظر هر چهار بعد روان‌شناختی بالا باشند ارزیابی مثبتی از کار خود دارند.