رابطه بین کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی: نقش میانجی‌گری توانمندسازی کارکنان دفاتر پلیس +10 خراسان جنوبی

در دنیای رقابتی امروز، تنها مزیت رقابتی پایدار هر سازمان، افراد آن و نقش تمامی آن‌ها در موفقیت سازمان است که این امر از طریق توانمندسازی، کیفیت زندگی‌کاری و متعهد بارآوردن کارکنان میسر است. بدین ترتیب هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی توانمندسازی کارکنان در رابطه بین کیفیت زندگی کاری و تعهدسازمانی آنان است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نوع توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کارکنان دفاتر پلیس + 10 خراسان جنوبی است. نمونه آماری پژوهش بر اساس جدول مورگان 66 نفر مشخص شد که در نهایت تعداد 72 پرسش‌نامه برگشت داده شد. در این پژوهش ابزار جمع‌آوری اطلاعات 3 پرسشنامة، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون (1973)، پرسش‌نامه تعهد سازمانی آلن و میر (1990)، و پرسش‌نامه توانمندسازی کارکنان اسپریتزر (1996) است. جهت سنجش روایی ابزار، از روایی محتوا و برای تعیین پایایی پرسش‌نامه‌ها از ضریب آلفاکرونباخ استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون رگرسیون چندگانه و مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین کیفیت زندگی کاری و تعهدسازمانی رابطه معناداری وجود دارد. اما نقش میانجی‌گری توانمندسازی کارکنان مورد تردید واقع شد. در نهایت فرضیه اصلی پژوهش مورد تردید واقع شد. چراکه وقتی توانمندسازی کارکنان تاثیر مستقیمی بر تعهد سازمانی ندارد؛ بنابراین به صورت غیر مستقیم هم نمی‌تواند بر تعهد سازمانی اثرگذار باشد. به‌عبارت دیگر اگر شرایط کیفیت زندگی کاری مهیا نباشد هر چند کارکنان توانمند باشند یا توانمند ساخته شوند نمی‌توان تعهد سازمانی آنها را ارتقا بخشید