بررسی نقش واسطه‌ای سکوت و بی‌تفاوتی کارکنان در تاثیر فرهنگ سازمانی بر عملکرد شغلی

سکوت و بی‌تفاوتی کارکنان نسبت به مسایل و مشکلات سازمان، مشکلی است که در ایران گریبان‌گیر اکثر سازمان‌های دولتی و غیر‌دولتی شده است. سکوت و بی‌تفاوتی کارکنان در یک سازمان، می‌تواند عملکرد و بهره‌وری سازمان را به‌شدت تحت تاثیر قرار دهد. در این راستا، این پژوهش به بررسی تاثیر یکی از عوامل محتوایی مهم یعنی فرهنگ سازمانی بر عملکرد شغلی کارکنان با نقش واسطه‌ای سکوت سازمانی و بی‌تفاوتی سازمانی کارکنان پرداخته است. روش انجام پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارمندان رسمی دانشگاه سمنان تشکیل می‌دهند. این تعداد شامل 436 نفر است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در بخش آمار استنباطی از مدل‌یابی معادلات ساختاری مبتنی بر روش حداقل مربعات جزیی استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که فرهنگ سازمانی دارای تاثیر مستقیم و مثبت بر عملکرد شغلی است. هم‌چنین فرهنگ سازمانی تاثیری مستقیم و معکوس بر سکوت سازمانی و بی‌تفاوتی سازمانی کارکنان دارد و در نهایت سکوت و بی‌تفاوتی دارای تاثیری مستقیم و معکوس بر عملکرد کارکنان است؛ به این معنا که با ارتقای سطح فرهنگ سازمان می‌توان عمکلرد شغلی را افزایش داد و سکوت در سازمان و بی‌تفاوتی کارکنان نسبت به سازمان را کاهش داد.