بررسی نقش رفتار دیندارانه بر میزان بروز رفتار شاد در افراد

پژوهش حاضر در پی روشن کردن این موضوع است که آیا به‌واقع دین، غم و افسردگی را در مقابل شادی به پیروان خود القا می‌کند یا برعکس آن اتفاق می‌افتد یا این‌که رابطه‌ای بین دینی بودن و شاد بودن افراد وجود دارد یا خیر؟ این تحقیق از نوع توسعه‌ای بوده وجامعه آماری برای پاسخ به سوالات مطرح‌شده در تحقیق، دانشجویان دانشگاه‌ها بوده‌اند. برای این منظور و دست‌یابی قطعی به این میزان نمونه، تعداد250 پرسش‌نامه برای اخذ نتایج به دانشجویان سپرده شد که از این میزان 241 مورد، قابل استفاده بود. برای تایید روایی این تحقیق مفاهیم ساخته‌شده از ادبیات نظری برای روایی محتوا استفاده شده است و در ادامه برای تکمیل و تقویت روایی مفاهیم یا متغیرهای پنهان، موضوع تحقیق مورد تایید روایی عاملی با نرم افزار لیزرل (lisrel) قرار گرفته که از این نظر، پاسخ‌های دانشجویان نیز نشان از تایید عاملی مفاهیم ساخته‌شده تحقیق داشت. هم‌چنین برای سنجش پایایی تحقیق نیز از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که عدد هم‌بستگی مربوطه نشان از پایایی مناسب ابزار پرسش‌نامه در سنجش متغیرهای آشکار پژوهش داشته است. در این پژوهش مشخص شد که ادبیات دینی شیعه و ادبیات رفتارشناسی غربی از نظر مفهوم شادی با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند. هم‌چنین در این تحقیق مشخص شد که دینداری ارتباط منفی‌ یا مثبتی با رعایت حدود رفتار شادمانه افراد ندارد و افراد در این زمینه مستقل از درجه دینداری‌شان عمل می‌کنند. هم‌چنین وجود رابطه مثبت و البته نسبتاً قوی بین دینداری حقیقی و رفتار شادمانه تایید شد؛ بنابراین افرادی که از منظر امام اول شیعیان دیندارتر هستند، دارای رفتار شادمانه بیشتری نسبت به سایرین هستند. ##