بررسی نقش سرمایۀ اجتماعی در ارتقای امنیت اجتماعی (با تاکید بر متغیرهای میانجی رفتارهای شهروندی کارکنان و انضباط اجتماعی)

بسیاری از صاحب‌نظران و پیشگامان سرمایه اجتماعی بر روی اثرات افزایش این نوع از سرمایه بر ارتقای سطح امنیت و کاهش جرم و جنایت در جامعه اتفاق نظر دارند، به عنوان مثال، جین جاکوب که برای اولین‌بار مفهوم و واژۀ سرمایه اجتماعی را مطرح کرده، کاهش جرم و جنایت خیابانی را از جمله نشانه‌های محله‌هایی که شبکه‌های اجتماعی فشرده دارند،‌ می‌داند. در این مقاله سعی شده است که با استفاده از تحلیل ابعاد مختلف سرمایۀ اجتماعی و واکاوی ارتباط آن با برقراری امنیت اجتماعی در جامعه از طریق ایجاد و توسعۀ انضباط اجتماعی و رفتار شهروندی، پیشینه نظری لازم برای تحلیل این فرایند به منظور اقدامات عملی و اتخاذ سیاست‌ها، به خصوص در ایجاد بستری مناسب برای اجرای پلیس جامعه‌محور فراهم گردد. روش اجرای این تحقیق، توصیفی- تحلیلی با استفاده از روش اسنادی- کتابخانه‌ای و با ابزار فیش‌برداری بوده است. براساس نتایج این تحقیق، انضباط اجتماعی، پلیس جامعه‌محور و رفتار شهروندی بر پایۀ دو عامل «اعتماد» و «مشارکت» شکل گرفته‌اند، با افزایش اعتماد و مشارکت در بین افراد جامعه و در درجه دوم در بین افراد جامعه و پلیس، بر اساس بسیاری از شاخص‌های کمی و کیفی اندازه گیری با افزایش سطح سرمایۀ اجتماعی در آن جامعه روبرو می شویم و در نهایت افزایش سطح سرمایۀ اجتماعی در جامعه زمینه ساز بکارگیری فلسفۀ پلیس جامعه‌محور، افزایش رفتار شهروندی در بین کارکنان پلیس و بهبود وضعیت انضباط اجتماعی می‌شود. احساس مسئولیت اجتماعی مدیران دولتی، ایجاد حس یگانگی و وحدت با جامعه و پایبندی به اصول اخلاقی می‌توانند بر ضایعۀ کاهش اعتماد شهروندان غلبه نموده و به ایجاد سرمایۀ اجتماعی و فضای اطمینان و اعتماد یاری رسانند. ‌