نقش توانمندسازی کارکنان در افزایش بهره‌وری (مطالعه موردی: کارکنان دانشگاه یزد)

توانمندسازی کارکنان یکی از عوامل اصلی و اساسی در افزایش بهره‌وری و در واقع، پیش‌نیاز افزایش بهره‌وری است. در پژوهش حاضر به بررسی ارتباط ابعاد توانمندسازی روانشناختی کارکنان با میزان بهره‌وری پرداخته شده است. ‌این تحقیق بر اساس اهداف و ماهیت توصیفی تحقیق، بر مبنای روش جمع‌آوری داده‌ها از نوع پیمایشی و به لحاظ روش تحلیل داده‌ها از نوع مطالعات همبستگی می‌باشد. این پژوهش در دانشگاه یزد انجام شده و جامعة آماری تحقیق شامل؛ کارکنان دانشگاه‌یزد (رسمی‌و پیمانی) (430 نفر) می‌باشند که با استفاده از فرمول نمونه‌گیری جامعه محدود کوکران و روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی شده، 110 نفر به عنوان نمونه‌ی آماری انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها دو پرسشنامه بوده است، یک پرسشنامه‌ی استاندارد توانمندسازی روانشناختی کارکنان اسپریتزر و دیگری پرسشنامه‌ی عملکرد پاترسون در ارتباط با سنجش بهره‌وری نیروی انسانی که پس از اطمینان از روایی و پایایی آن‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. به‌منظور تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss.16 از روش‌های آماری همبستگی کندال استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین توانمندسازی روانشناختی و ابعاد آن (احساس شایستگی، معنی‌دار بودن، موثر بودن) با بهره‌وری فردی کارکنان، همبستگی مثبت و ناقصی وجود دارد و بین احساس اعتماد با بهره‌وری، همبستگی معکوس و ناقصی وجود دارد. ‌