هماهنگی بین ویژگی‌های شخصیتی و ویژگی‌های شغل و تاثیرآن بر بهره‌وری کارکنان (مورد مطالعه: فرماندهی انتظامی شهرستان سنندج در سال 1391-1392)

یکی از عواملی که در هنگام انتخاب افراد برای استخدام و یا انتخاب برای یک شغل خاص می‌تواند مورد بررسی قرار گیرد، تناسب ویژگی‌های شخصیتی فرد با ویژگی‌های شغل از جمله توانایی‌ها، فعالیت‌ها، مهارت‌ها و علایق است. هدف تحقیق حاضر، بررسی هماهنگی ویژگی‌های شخصیتی متناسب با ویژگی‌های مشاغل (فعالیت، علاقه، توانایی و مهارت‌ها) و تاثیر آن بر بهره‌وری کارکنان فرماندهی انتظامی شهرستان سنندج در سال 1391-1392 است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان فرماندهی انتظامی شهرستان سنندج به تعداد 900 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 155 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد بود که با نظر صاحبنظران بومی شده است. ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده برای پرسشنامه نیز بر پایایی ابزار دلالت دارد. درنهایت نیز داده‌ها با استفاده از آزمون خی- دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در سطح معناداری 99 درصد، بین ویژگی‌های شخصیتی و ویژگی‌های شغل رابطه وجود دارد و هماهنگی‌ بین ویژگی‌های شخصیتی با فعالیت‌های مورد علاقه شغل؛ ویژگی‌های شخصیتی با مشاغل؛ ویژگی‌های شخصیتی با توانایی مورد نیاز شغل و هماهنگی بین ویژگی‌های شخصیتی با مهارت مورد نیاز شغل موجب بهبود بهره‌وری کارکنان می‌شود.