بررسی رابطه چگونگی بهسازی سازمان با نحوه برخورد مدیران با تعارض (مورد مطالعه: سازمان آموزش وپرورش تهران)

یکی از عمده ترین و در عین حال غیر قابل اجتناب ترین مسائل در سازما ن ها ، تعارض بین افراد و گروه ها یموجود در آنها است. مدیران معمولاً نسبت به تعارض نگرشی منفی داشته و از آن هراسان و گریزان هستند و سعیدر از بین بردن و سرکوب کردن یا نادیده انگاشتن آن دارند . علت اساسی این امر ، عدم اطلاع از ماهیت وویژگی های تعارض است. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین چگونگی بهسازی سازمان با نحوه برخوردمدیران با تعارض، به صورت موردی در آموزش و پرورش شهر تهران است . پژوهش از نظر نوع و هدفکاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی و از نظر روش و ابزار جمع آوری داد ه ها، با دو دستهکتابخانه ای وپرسش نامه های محقق ساخته و استاندارد، به بررسی دیدگا ه ها با تکیه بر نظریه ها و تحقیقاتاندیشمندان و خبرگان علمی پرداخته است. واحد تحلیل آماری تحقیق، مدیر صلاحیت داری است که در تصدییکی از مشاغل موجود مدیریتی اداره های آموزش و پرورش تهران است و بر طبق آمار اخذ شده، تعداد آنان دراداره کل شهر تهران 398 نفر و در اداره های مناطق تهران 2089 نفر است که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونهمورگان و کرجسی ( 1970 ) حجم نمونه تحقیق به روش نمونه گیری تصادفی ساده 333 نفر تعیین شده است. رواییپرسش نامه از طریق روایی صوری و محتوایی و با اجرای آزمایشی پرس شنامه در نمونهای با حجم 30 نفر انجام ومورد تایید خبرگان مدیریتی قرار گرفت و پایایی آن نیز از طریق محاسبه آلفای کرونباخ برای اطمینان از ثباتدرونی پرس شنامه ها بهره گرفته شد و مقدار آن برای پرسش نامه ، چگونگی بهسازی سازمان 86 درصد و برایپرسش نامه نحوه برخورد با تعارض 89 درصد محاسبه شد . پس از جمع آوری داده ها ، برای تجزیه و تحلیلفرضیه های پژوهش از آمار استنباطی و آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، رتبه بندی فریدمن، یومان ویتنی وکروسکال والیس استفاده شد. درنتایج به دست آمده مشاهده می شود که رابطه بهسازی سازمان و نحو ه برخوردمدیران با تعارض، مثبت و معنادار است. به عبارتی نحوه برخورد مدیران با تعارض بر بهسازی سازمانی به صورتجدی تاثیرگذار است.