بررسی تاثیر تعامل کارمند با همکاران و سرپرست بر نتایج شغلی با میانجی‌گری دورکاری کارکنان و تعدیل‌گری پویایی محیط

دست‌یابی به نتایج شغلی هم‌چون تعهد، درگیری و تاب‌آوری در گرو همکاری سازنده کارکنان با سرپرست و همکاران خود در محیط پویا و متغیر امروزی است. این پژوهش به بررسی نقش میانجی‌گری دورکاری بر تاثیر تعامل کاری بر نتایج شغلی پرداخته‌است. پژوهش حاضر از نظر هدف، توصیفی و از لحاظ نوع کاربردی است. جامعه آماری شامل کارکنان ستادی شاغل در یکی از بانک‌های خصوصی کشور به تعداد 670 نفر است که از میان آن‌ها 142 نفر به‌صورت تصادفی به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شده‌اند. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های گردآوری‌شده با کمک پرسش‌نامه به روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزارهای اس‌پی‌اس‌اس و پی‌ال‌اس تجزیه‌و‌تحلیل شده‌اند.تمامی فرضیه‌های مستقیم و غیرمستقیم پژوهش به‌جز فرضیه شش و هفت که به تعدیل‌گری متغیر «پویایی محیط» بر رابطه «تعامل با همکاران و تعامل با سرپرست» با «نتایج کاری» اشاره دارد، در نمونه مورد بررسی در سطح معناداری 95 درصد تایید شدند.رابطه مطلوب و مثبت کارکنان با سرپرست خود می‌تواند در زمان دورکاری کارکنان سبب بهبود سطح تاب‌آوری شغلی، تعهد شغلی و درگیری شغلی در میان آن‌ها شود.

Investigating the Effect of Employee Interaction with Colleagues and Supervisor on Job Results Mediated By Teleworking of Employees and Adjusting the Dynamics of the Environment

Achieving job results such as commitment, engagement and resilience depends on the constructive cooperation of employees with their supervisor and colleagues in today’s dynamic and changing environment. This study investigates the role of telecommuting mediation on the effect of work interaction on job results. The present study is descriptive in terms of purpose and applied in terms of type. The statistical population includes 670 staff members working in one of the private banks in the country, of which 142 people were randomly selected as the statistical sample. Analysis of the collected data was done using a questionnaire by structural equation modeling method using SPSS and PILAS software. All direct and indirect hypotheses of the research, except hypotheses six and seven, which refer to the adjustment of the variable environmental dynamics on the relationship between interaction with colleagues and interaction with the supervisor with work results, were confirmed at a significance level of 95%. A positive relationship between employees and their supervisor can improve the level of job resilience, job commitment, and job conflict among employees during telecommuting.