نقش واسطه ای جوّ سازمانی نوآورانه در رابطه بین رهبری دانش با عملکرد شغلی

هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه ای جوّ سازمانی نوآورانه در رابطه بین رهبری دانش با عملکرد شغلی است. این پژوهش از نظر هدف از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر روش، توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل تمام کارکنان دانشگاه بیرجند (340 نفر) است که براساس جدول مورگان، تعداد 200 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد و با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شدند و در نهایت داده‏های حاصل از 191 پرسش‏نامه، تجزیه ‌و تحلیل شد. ابزار گرد آوری داده ها در پژوهش حاضر پرسشنامه رهبری دانش ویتالا (2004)، پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (1970)  و پرسشنامه جوّ سازمانی نوآورانه سیگل و کارمر (1987) است. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون، تحلیل مسیر، آزمون سوبل و مدلیابی معادلات ساختاری به‌وسیله نرم‌افزارهای spss 25 و amos 24 انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که بین گرایش به یادگیری، جوّ حمایتی یادگیری و عمل در نقش الگو با عملکرد شغلی کارکنان رابطه مثبت و معنا‌داری وجود دارد، اما حمایت از فرآیند یادگیری پیش‌بینی‌کننده عملکرد شغلی نیست. رهبری دانش 35 درصد از عملکرد شغلی کارکنان را تبیین می‌کند. همچنین جوّ سازمانی نوآورانه ممکن است نقش میانجی در رابطه رهبری دانش عملکرد شغلی را ایفا کند.