تاثیر فراموشی سازمانی بر بهره‌وری نیروی انسانی با نقش میانجی توانمندسازی

فراموشی سازمانی، توانایی حذف دانش منسوخ و ناکارآمد است و بخش مهمی از پویایی دانش در سازمان‌ها محسوب می‌شود. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر بین فراموشی سازمانی و عوامل موثر بر بهره‌وری نیروی انسانی با میانجی‌گری توانمندسازی در بین کارکنان بانک‌های دولتی شهرستان سمنان است. در پژوهش حاضر، سه فرضیه مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام کارکنان بانک‌های دولتی شهرستان سمنان به تعداد 294 نفر است و نمونه پژوهش شامل 170 نفر از کارکنان است که با روش تصادفی به‌صورت طبقه‌ای و با استفاده از جدول مورگان انتخاب شده‌اند. روش پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی و همبستگی بوده است. به ‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه فراموشی سازمانی صلواتی و همکاران، پرسش‌نامه استاندارد توانمندسازی اسپریتزر و پرسش‌نامه استاندارد عوامل موثر بر بهره‌وری نیروی انسانی هرسی و گلداسمیت استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که فراموشی سازمانی با عوامل موثر بر بهره‌وری نیروی انسانی رابطه معناداری دارد. این رابطه، به‌ویژه هنگامی که متغیر میانجی توانمندسازی وارد معادله می‌شود، از استحکام بیشتری برخوردار است. به عبارت دیگر، می‌توان گفت توانمندسازی، شدت رابطه بین فراموشی سازمانی و عوامل موثر بر بهره‌وری نیروی انسانی را افزایش می‌دهد.