اولویت‌بندی شاخص‌های ارتقای کیفیت زندگی کاری منابع انسانی (مطالعه موردی: کارکنان بیمارستان دولتی)

منابع انسانى ستون فقرات نظام سلامت محسوب مى‌شوند و کیفیت زندگى کارى، عامل مهمى برای حفظ و ارتقای کارکنان است. در این پژوهش تلاش شده ‌است عوامل موثر در ارتقای کیفیت زندگی کاری کارکنان شناسایی و اولویت‌بندی شوند. به‌منظور متناسب‌سازی عوامل به دست‌آمده از منابع و مآخذ مربوط به موضوع با وضعیت سازمان مورد مطالعه، توافق جمعی خبرگان، در قالب یک تیم تصمیم (خبرگان) که شامل ده نفر از مدیران عالی، میانی، عملیاتی و کارشناسان بیمارستان بودند، به دست آمد. در مرحله بعد، با استفاده از گروهی فازی و با مشارکت خبرگان، اهمیت هرکدام از مولفه‌ها و شاخص‌ها تعیین شد. میزان ناسازگاری برای تمامی جداول کمتر از 0.1 به دست‌آمد. بعد از این مرحله، «ارزیابی وضع موجود» و «توانمندی بهبود»، توسط گروه تصمیم، تکمیل شد. روایی محتوایی و صوری این پرسشنامه، تایید شد. یافته‌ها با استفاده از روش تحلیل شد. در این پژوهش 4 مولفه و 20 شاخص بررسی شد. پس از تعیین وزن این عناصر از یک سو و محاسبه شکاف آنها از حالت مطلوب از سوی دیگر، با محاسبه شکاف موزون، اولویت بهبود تعیین شد. باتوجه به یافته‌ها، شاخص‌های وجود نظام بیمه و بازنشستگی، مساوات و منصفانه بودن حقوق و مزایا، مزایای خدمات درمانی و امنیت شغلی در اولویت اول تا چهارم قرار گرفتند و پیشنهادهایی مطرح شد.