انعطاف پذیری شرایط کاری و اعتماد کارکنان: تحلیلی از نقش میانجی رفتارسازمانی مثبت گرا

در عصر حاضر سازمان ها به صورت فزاینده ای با محیط های پویا و متغیر مواجه شده اند که این امر به علت ایجاد تغییرات ساختاری در ساختار اجتماعی جوامع، روابط اقتصادی و اشکال سازمانی، موجب روابط آزاد و غیر قابل نظارت میان افراد شده است و نیاز به اعتماد را به عنوان عاملی بنیادی برای ایجاد پیوندهای جدید میان افراد و عملکرد داوطلبانه در سازمان آشکار ساخته است. در پژوهش حاضر، رابطه بین انعطاف پذیری کاری و اعتماد کارکنان با تحلیلی بر نقش میانجی رفتار سازمانی مثبت گرا بررسی شده است. این پژوهش بر روی نمونه ای 800 نفری از مدیران و کارکنان اداره کل راه و شهر سازی استان گیلان انجام شد. روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و ازنظر روش گردآوری داده ها، توصیفی پیمایشی است. به منظور ارزیابی روایی و تایید مدل و پایایی تحقیق از تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ استفاده شده و برای آزمون فرضیات تحقیق نیز از روش معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته ها نشان داد بین همه ابعاد انعطاف پذیری شرایط کاری و اعتماد کارکنان رابطه مثبت و معن اداری وجود دارد. وجود رابطه مثبت و معنادار بین ابعاد انعطاف پذیری شرایط کاری و رفتار سازمانی مثبت گرا نیز تایید می شود. همچنین رابطه مثبت و معناداری بین رفتار سازمانی مثبت گرا و اعتماد کارکنان وجود دارد.