خواص جذب امواج راداری نانو کامپوزیت بر پایه پلی آنیلین

استتار جنگ افزارها به ویژه هواپیما، بالگرد و پهبادها امروزه امری اجتناب ناپذیر است. استتار راداری به معنی پنهان شدن یک جنگ افزار از دید رادار می باشد که این عمل به شیوه های مختلفی انجام می شود، مهم ترین آنها کاهش سطح مقطع راداری یا استفاده از مواد جاذب رادار می باشد. در این تحقیق نانوکامپوزیت های مختلفی برای اتلاف امواج راداری آزمایش شد که در میان آنها نانوکامپوزیت پلی آنیلین، نانوذرات اکسید آهن (???) و نانوذرات اکسید تیتانیم موثرترین بودند. همچنین تاثیر تغییر ضخامت و درصد اجزا تشکیل دهنده این نانوکامپوزیت بر جذب امواج رادار بررسی شد. بدین ترتیب، در مرحله اول، نانوذره fe3o4 با استفاده از روش هم رسوبی از آمونیاک در آب تهیه شد. ساختار بلوری و مورفولوژی نانوذره سنتز شده به ترتیب با میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و دستگاه پراش اشعه x (xrd) تعیین گردید. در مرحله دوم، نانوکامپوزیت پلی آنیلین/ نانوذره اکسید آهن و اکسید تیتانیم، توسط پلیمریزاسیون آنیلین مخلوط شده با نانوذرات در حضور اکسید کننده آمونیوم پرسولفات در حمام آب و یخ (oc0) سنتز شد. در مرحله آخر، پودر نانوکامپوزیت در پارافین کاملاً مخلوط شده و سپس قالب گیری گردید. خصوصیات جذب راداری این نانوکامپوزیت با آنالیزورvector network در 12- 8 گیگا هرتز مورد بررسی قرار گرفت. بهترین جذب در ضخامت mm 4 و غلظت 10% برای نانوکامپوزیت مشاهده گردید. بیشترین اتلاف موج در ناحیه 5/9 گیگا هرتز 3/33 دسی بل به دست آمد.