مقدمه‌ای بر روش آمایش اسکان موقت(نمونه موردی: بحران زلزله در تهران)

توجه به عمق و وسعت فاجعه پس از زلزله در تهران با عنایت به پیش بینی قریب الوقوعی و شدت آن، مشوق اصلی این پژوهش بود. این نوشتار به دنبال روشی جهت آمادگی و پیشگیری از آسیب ها در جهت کنترل و مدیریت آن، به منظور تسریع در امر اسکان موقت بوده است که بنا به ضرورت، از فرآیند آمایش سرزمینی به منظور انتخاب محل های اقامتی مناسب بهره گرفته شد. در این راستا، بهره‌گیری از روش‌های صنعتی پیش‌ساخته و پیش بینی تاسیسات زیربنایی مثل ایجاد جاده‌های دسترسی، تهیه ژنراتورهای برق، تهیه مخازن و لوله کشی آب و فاضلاب در محدوده های مناسبی چون بوستان ها، کمربند سبز و نظایر آن با رعایت مسایل زیست محیطی از ضروریات است.روش انجام پژوهش فوق، مطالعات کتابخانه ای، روش‌های میدانی چون مصاحبه، پرسشنامه، تشکیل کار گروه های تخصصی، بازدید، عکس-برداری و بررسی نمونه های منتخب، روش خبرگان و قضاوت مهندسی، رجوع و بهره گیری از تکنیک های تحلیل به‌منظور ارزیابی نیازها بوده است. در ادامه، موارد فوق تجزیه و تحلیل شده و سرانجام جمع‌بندی و راه کارها ارایه گردیده است.