شناسایی و مکان یابی اهداف و تاسیسات زیرزمینی بر پایه داده های مغناطیس سنجی با استفاده از روش های سیگنال تحلیلی، اویلر و وارون سازی سه بعدی

بررسی امکان آشکارسازی سازه های زیرزمینی همواره یکی از پیچیده ترین مسائل مورد بحث در تامین امنیت تاسیسات مدفون بوده است. در این مقاله از داده های مغناطیسی برای حل مسئله استفاده شده است و مسئله به صورت مستقیم و معکوس در نظر گرفته شده است. در مسئله مستقیم با فرض معلوم بودن ابعاد و موقعیت سازه مدفون به مدل سازی سیگنال میدان مغناطیسی پرداخته می شود و با بررسی دامنه این سیگنال و سطح نوفه دستگاه مغناطیس سنج امکان کشف سازه زیرزمینی مورد بحث قرار می گیرد. در مسئله معکوس، با معلوم بودن سیگنال میدان مغناطیسی با استفاده از روش های سیگنال تحلیلی، اویلر و وارون سازی سه بعدی توسط الگوریتم لی و اولدنبرگ، موقعیت سازه مدفون برآورد می شود. هر دو مسئله مستقیم و معکوس با انجام شبیه سازی های متنوع مورد بررسی قرار گرفته و راهکارهای پدافندی برای کاهش احتمال کشف سازه های زیرزمینی ارائه شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که در صورت انجام یک عملیات مغناطیس سنجی با فاصله خطوط برداشت کمتر از 60 متر می توان در شرایط آرام زمین شناسی مانند حوضه های رسوبی، اهداف و سازه های نظامی با خودپذیری بالاتر از 0.05 در واحد si را تا عمق 200 متری با وضوح مناسبی شناسایی کرد. با افزایش خودپذیری مغناطیسی سازه احتمال کشف آن بالاتر می رود به طوری که اگر خودپذیری آن از 0.1 تجاوز کند احتمال کشف تا اعماق 400 متر هم وجود خواهد داشت.