تحلیل جغرافیایی مسکن و معماری در دهستان میانبند شهرستان نور

مسکن یکی از نیازهای اساسی انسان است که بر حسب توسعه و تغییر سطح زندگی ابعاد مختلف و متنوعی پیدا می کند. در این بین مسکن مهم ترین عنصر کالبدی روستا و جزیی از هویت کلی روستا و در عین حال مصداق یکپارچگی کارکردی عناصر تشکیل دهنده بافت روستا است. در این مقاله با توجه به محور اصلی پژوهش یعنی تحلیل جغرافیایی فرم و کارکرد مسکن روستایی در دهستان میانبند، اهداف عمده ای همچون شناخت گونه های غالب مسکن روستایی و تفاوتهای آن در مناطق مختلف جغرافیایی ناحیه , بررسی تفاوت عملکرد مساکن روستایی جدید در مقایسه با عملکرد مساکن روستایی گذشته در ناحیه، بررسی تغییر و تحولات مسکن از نظر کمی و کیفی در ناحیه مورد نظر دنبال می شود. در راستای تحلیل فرم مساکن روستایی و دستیابی به اهداف فوق، از روش توصیفی-تحلیلی به دو صورت مطالعات اسنادی - کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که عوامل جغرافیایی چون توپوگرافی، جهت باد و سایر عناصراقلیمی بر پارامترهای مسکن از جمله زیربنا، جهت استقرار مساکن و نوع پوشش سقف بسیار موثر است.ضمن اینکه فرم و کارکرد مساکن در محدوده های جغرافیایی ناحیه مطالعاتی به تناسب برخورداری از شبکه های ارتباطی مناسب و دوری و نزدیکی به مراکز شهری، تفاوتهای آشکاری با یکدیگر نشان می دهد.