فرهنگ در پژوهش های معماری

طی چند دهه گذشته مباحث فرهنگی در پژوهشهای معماری حضور بیشتری داشته اند. این نکته سبب شده است تا شاخه ای از این تحقیقات محور فعالیتهای خود را به این موضوع اختصاص دهند. اما نکته مهم آن است که با توجه به گستردگی مباحث فرهنگی و تنوع حوزه های نفوذ آن در معماری، محققین مختلف با توجه به نوع دیدگاه خود در خصوص فرهنگ و معماری و همچنین نوع نیازی که احساس کرده اند، به شیوه های متفاوتی سعی در ایجاد ارتباط میان این دو مقوله مهم نموده اند. همین امر سبب شده تا برخی پژوهشگرانی که قصد ورود به این حیطه از تحقیقات را دارند در استفاده از پژوهشهای پیشین خود با سردرگمی مواجه شوند. بنابراین بررسی چگونگی توجه به ارتباط میان فرهنگ و معماری در پژوهشهای مربوطه ضروری به نظر می رسد. تعدد مفاهیم مطرح در فرهنگ و تنوع نوع ورود این مفاهیم در معماری سبب شده تا محققین روشهای متعددی را در نوع بررسیهای خود انتخاب نمایند که شناخت آن روشها می تواند در پژوهشهای آینده مورد استفاده قرار گیرد. این مقاله بیش از همه به دنبال آن است که با شناخت کلیتی از راهکارها و نوع نگاه پژوهشگران به مقوله های فرهنگی و معماری، به سیاستهای متدوال در بررسیهای مورد نظر دست یابد. جهت این امر با انتخاب چند نمونه از تحقیقاتی که در این زمینه انجام پذیرفته اند، به حیطه مورد اشاره آنها در معماری و نوع نگاهشان به فرهنگ اشاره می شود و سپس تجزیه و تحلیل روش انتخابی ایشان در انجام پژوهش مورد نظر صورت می گیرد. از این بررسی اینگونه می توان نتیجه گرفت که در هر تحقیق، محقق با در نظر گرفتن بعد خاصی از معماری و محدود نمودن فرهنگ به تعریفی خاص، سعی در رسیدن به نتیجه مطلوب خود نموده است و به عبارتی نوع مقوله بندی ارایه شده از فرهنگ و معماری نشان دهنده هدف و نوع نتیجه می باشد. به عبارتی دیگر در تحقیقات مربوط به فرهنگ و معماری، اولین گام مهم تعیین حیطه مورد بحث در هر یک از دو موضوع می باشد. در مقاله حاضر با استفاده از این روش می توان به چارچوب کلی در تعریف تکنیک مورد استفاده در پردازش اطلاعات مرتبط با حوزه های فرهنگ و معماری، با توجه به نوع نگاه به فرهنگ و حیطه مورد نظر در معماری، دست یافت.